ขายดาวน์รถแต่โดนโกง ต้องเป็นหนี้ธนชาต 9.5 แสน เครียดมากครับ

ขออนุญาตปรึกษาทุกท่านครับ

ผมอายุ 26 ปี รับราชการ เงินเดือนหมื่นกว่าบาท เมื่อปี 2554 เช่าซื้อรถจากธนชาต ตอนนั้นพอมีเงินเก็บ และก็พอจะพาเงินได้จากหลายทาง ค่อนข้างทะเยอทะยานก็ซื้อรถราคาแพง แต่ไม่เคยมีปัญหาการผ่อนชำระมา 1 ปีเต็ม ปรากฏว่าขับรถไปเกิดอุบัติเหตุ ซ่อมหนักไปกว่า 2 แสนบาท(เราเป็นฝ่ายถูก) แต่ซ่อมยังไงก็ยังไม่ดีเหมือนเดิมจึงตัดสินใจประกาศขายดาวน์

เรื่องมีอยู่ว่า ผู้หญิงรายหนึ่งติดต่อมาขอซื้อ แต่วันนั้นไม่รู้โง่ยังไงรับเชคค์มาแต่กลายมาเป็นเชคค์เด้ง พอมารู้ตัวว่าโดนแน่แล้ว แถมเป็นพวกนักต้มตุ๋นทำมาอย่างโชกโชน ผมก็ตกใจรีบไปแจ้งความโดยที่ไม่ได้ปรึกษาใครเลยเพราะไม่เคยมีปัญหาแนวนี้มาก่อน คิดว่าแจ้งความไว้ดีที่สุด แต่ไม่เป็นอย่างนั้น ตำรวจทำได้แค่บันทึกประจำวัน ไม่ลงเลขคดีเพราะรถเป็นของไฟแนนซ์ จะตามตัวผู้หญิงคนนั้นก็ตามไม่เจอ พอแจ้งไฟแนนซ์ก็บอกว่าไม่มีนโยบายมอบอำนาจให้เราไปดำเนินคดีอาญา แล้วก็หันมาเร่งหนี้กับเรา สุดท้ายผมก็ตัดสินใจหยุดผ่อน รวมเวลาก็ประมาณ 1 ปีเต็ม ๆ แล้ว แต่เรื่องนี้ก็ค้างคาใจอยู่มาก วันนี้โทรไปถามธนาคารทราบว่าอยู่ในขั้นตอนเตรียมส่งฟ้อง ธนาคารทราบดีว่าผมมีหนี้สินทางอื่นอยู่เพราะแจ้งให้ทราบแล้ว แล้วก็รู้ด้วยว่าเราโดนแบบนี้มา ธนาคารเองก็ยอมรับว่ามีลูกค้าของธนาคารจำนวนหนึ่งโดนผู้หญิงคนนี้โกงไปแล้วมีตกอยู่สภาพปัญหาคล้าย ๆ กับผม

ด้วยที่ตัวเองเป็นข้าราชการ และก็เป็นอดีตนักเรียนทุนรัฐบาลมาก่อน คิดว่าอนาคตในสายราชการคงยังต้องเติบโตอีกมาก พ่อแม่ก็ไม่ได้ทำงานอะไร เดิมทีที่ตนเองเคยส่งเสียได้มากทั้งพ่อแม่และน้อง ๆ พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นชีวิตพลิกผันไปมาก ครอบครัวและคนรอบข้างก็ตอกย้ำแต่เรื่องนี้ ไม่มีใครคิดว่าเราจะโดนหลอกได้ง่าย ๆ แม้แต่คนค้ำประกัน(ข้าราชการระดับสูงมาก) ที่เคยชื่นชมเรามาก็ยังไปป่าวประกาศให้สังคมเข้าใจผิดว่าเราตั้งใจเอารถไปขายทื้ง เป็นพวกเดียวกับแก๊งนั้น งานพิเศษต่าง ๆ ที่เราเคยทำก็พลอยเลิกจ้างไปอย่างไม่น่าเชื่อ พอจะหันกลับมาสอนพิเศษอย่างที่เคยทำก็ไม่มีเด็กมาเรียนอย่างน่าประหลาดใจ เราท้อกับชีวิตมาก จนเราแทบจะไม่อยากพบอยากเจอใคร 4 เดือนต่อมาแฟนก็ขอแยกตัวออกไปเพราะไม่อยากรับผิดชอบด้วย เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดวันนึงทำงานแล้วรู้สึกเหนื่อยเลยขอกลับบ้านมาก่อนเวลา มาเจอแฟนพาแฟนใหม่ของเค้าเข้ามาเก็บของที่บ้าน เรานี่ถึงกับต้องหลบเข้าไปอยู่ห้องนอนนั่งทรุดลงร้องไห้ออกมาโดยที่บังคับตัวเองไม่ได้ ชีวิตมันแย่จนไม่อยากอยู่ให้ใครถาม ยอมรับว่าท้อและหมดกำลังใจ นอนก็หวาดผวา เคยมีอีกคนอยู่ข้าง ๆ แต่วันนี้ก็ไม่มีแล้ว ไปไหนมาไหนก็เหลือเราตัวคนเดียว รับสภาพตัวเองแทบไม่ไหว จิตตกไปหมด อยากหนีกลับไปอยู่ต่างประเทศเพราะเคยอาศัยอยู่สมัยเรียน แต่ก็พยายามตั้งสติบอกตัวเองให้ยิ้มรับความจริง ช่วง 1 ปีที่ผ่านมาก็เลยพยายามหาทุนเรียนต่อแล้วก็สอบได้ ตอนนี้ก็ทำเรื่องลาเรียบร้อยหมดแล้วและกำลังจะไปเรียนต้นปี 2557

จึงอยากรบกวนถามครับว่า หลังจากนี้ไป เค้าจะดำเนินการยังไงบ้าง กลัวว่าช่วงที่เรียนอยู่ต้องหอบตัวเองกลับมาขึ้นศาล ถ้าเป็นอย่างนั้นคงไม่ค่อยดีเท่าไร

ขอบคุณทุกคำตอบและทุกกำลังใจ(ล่วงหน้า)มาก ๆ เลยครับ

สวัสดีคะ มาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ อายุเท่ากัน และเจอเรื่องราวคล้ายๆกัน เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตคะ อย่าท้อนะ สู้สู้ ปี 57 ก็ดีขึ้นคะ

ขอบคุณครับคุณ love