เมื่อแม่ผมได้รับ หมายศาลให้จ่ายหนี้ บัตรเครดิต

ขอออกตัวก่อนว่า ผมเองมีสถานะเป็นเจ้าหนี้มากกว่าลูกหนี้อยากหาวิธีจัดการลูกหนี้ตัวเองอยู่ ที่ชอบเบี้ยวหนี้ไม่รู้จะไปจัดการอย่างไรกับเค้า ทั้งหมดแม่ผมทำเรื่องไว้ทั้งนั้น

เอาเนื้อๆ เน้นๆ น้ำไม่ต้องแล้วกัน ละเอียดอาจจะค่อยๆ เล่าเพิ่มเป็นระยะๆ ใน rep หลังๆ
แม่ผมป่วยเป็นมะเร็ง และมีอาการทางสมองตั้งแต่ เม.ย.58 (ผ่านมาได้ 1 ปีละ) บัตรเครดิตชื่อแม่มี 1 ใบของ KTB มีวงเงินสินเชื่อ 2 วง หนี้สิน ยอดรวมประมาณ 68,000 บาท (ตามหมายศาล) ยอดจริงประมาณ 57,000 บาท ผมรับชำระหนี้ให้จ่ายครั้งสุดท้ายวันที่ 3 ก.ค. 58 (หลังจากนั้นเงินเก็บหมด จ่ายให้ไม่ไหว) ปัจจุบันแม่ไปรักษาตัวที่บ้านพ่อ และไม่รับรู้สภาพหนี้สินใดๆ หลังจากป่วย (เจ้าหนี้มีจดหมายมาทวงทุกเดือน และคงพยายามโทรหาแม่หลายครั้งแต่ติดต่อไม่ได้)

30 เม.ย. 59 กรุงไทยมีหมายศาลมาถึง นัดให้ไปประนีประนอมที่ศาลวันที่ 20 มิ.ย.59 ผมคงจะไม่ไปยุ่งเลย ถ้าไม่บังเอิญบ้านที่ผมอยู่เป็นชื่อแม่ ซึ่งถ้าเพิกเฉยไม่ทำอะไรเลย อาจจะโดนยึดบ้านไม่มีที่อยู่ได้

คำถาม
1. ผมสามารถไปเจรจาประนอมหนี้แทนแม่ได้ไหม เพราะแม่ไม่อยู่ในสภาพที่ไปศาลได้แล้ว ผมต้องหาหลักฐานทางการแพทย์ยืนยันหรือไม่
2. ผมควรรอให้ ถึงเวลาประนีประนอมหรือ ติดต่อเจ้าหนี้ก่อน และควรหาหลักฐานอะไรบ้างก่อนไปศาล
(สลิบเงินเดือน ที่เป็นหลักฐานได้ว่ามีสินเชื่อหักจากรายได้อยู่ประมาณ 40% )
3. ในหมายศาลที่ส่งมา มีสัญญาที่แม่ผมไปเซ็นไว้ตอนสมัครบัตรเครดิต ระบุชัดเจนว่าคิดดอกเบี้ยที่ 16.5% และ 18% ต่อปี ตามลำดับ จะใช้เป็นเหตุผลต่อรองกับทนายฝ่ายตรงข้ามได้ไหม

ถ้าไปขอเลื่อนนัด คุณไปแทนได้แต่ต้องมีเอกสารมอบอำนาจไปนะคะ แต่ถ้าไปยอมความหรือสู้คดีคงต้องให้แม่คุณไปเพราะเอกสารต่างๆลูกหนี้ต้องเซ็นต์เอง แต่คุณไปขอเลื่อนนัดเพื่อไปเจรจานอกรอบกับทางธนาคารก็ได้

ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ จากใจ คุณขึ้นต้นประโยคไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อารมณ์เหมือนผมรวยนะชีวิตนี้เป็นเจ้าหนี้ตลอดแต่เป็นลูกหนี้เพราะเหตุผลบางอย่างเฉยๆ คือหลายๆคนในที่นี้ เคยอยู่จุดสูงสุดในชีวิตกันหมดค่ะ. แต่เมื่อถึงจุดเปลี่ยนทุกคนก็ต้องยอมรับและสู้ไป ทุกคนที่นี่เหมือนครอบครัวเลย เราเองเคยท้อมากๆจนได้สมาชิกที่นี่ให้กำลังใจ ถึงมาจุดนี้ได้หนี้เรายังอีกเยอะค่ะ แต่เราก็พร้อมสู้มัน

คุณอาจจะโกรธเราก็ได้ที่เตือนคุณ แต่เราอยากให้คุณเปิดใจและก้าวไปพร้อมๆกับเพื่อนคนอื่นค่ะ

เออ ก็ไม่รู้ผมจะเขียนประโยคแรกให้คนหมั่นไส้ทำไมเน้อ ไม่เข้าใจเหมือนกัน สภาพตัวเองก็เป็นลูกหนี้ คนในนี้ก็มีแต่ลูกหนี้ ก็คงจะเกลียดเจ้าหนี้ก็ส่วนใหญ่ ผมดันมาประกาศอีกว่าตูเข้าข้างเจ้าหนี้ ช่วงโง่สิ้นดีเลยจริงๆ

จริงๆ ไม่ได้รวยหรอกครับ ที่ผมต้องมีสภาพต้องหาเงินใช้หนี้จำนวนมาก ส่วนหนึ่งเพราะแม่ดันเอาเงินผมไปปล่อยกู้ แล้วพอแม่ป่วยก็ตามเงินจากลูกหนี้ไม่ได้ผมก็ต้องตามเอง แล้วพวกเค้าก็เบี้ยว ตามทวงลำบากมาก แม่ใช้เครดิตผมไมกู้เงิน ดังนั้นผมก็ต้องหาเงินจ่ายแบงค์อยู่ ตัวเองไม่เคยเบี้ยวแบงค์แต่มาโดนลูกหนี้แม่เบี้ยว ลึกๆ แล้วก็เจ็บใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้