20ปีแห่งวังวนของหนี้บัตร

เข้ามา update เรื่องหนี้เพิ่มเติมค่ะ

วันนี้ ทาง เจ้าหน้าที่ ready cr. โทรมาคุยเรื่องความสามารถในการชำระหนี้อีกครั้ง.....

พูดดี ให้กำลังใจ เสนอแนะแนวทางต่างๆ มากมาย......

เช่น มีทรัพย์สินไหม ให้ไปขาย หรือ จำนอง (คงหมายถึง บ้าน และ รถ)

บอก ขายไปตั้งนานแล้วค่ะ จ่ายหนี้ให้พวกคุณก่อนหน้านี้ จนไม่มีจะจ่าย......

แล้วแนะนำอีกว่า ไปขอยืม ญาติ พี่น้องมาก่อนก็ได้ อธิบายให้เขาฟัง ถึงปัญหาหนี้ของเรา...

แล้วทยอยจ่ายคืนเขา....เราก็ได้แต่หัวเราะ.....ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น...เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะชื้แจง

ท้ายของบทสนทนา สรุปว่า....

เจ้าหนี้ : มูลหนี้ของคุณ ถ้าเอามารวมกันทั้งหมด ยอด เกือบล้านนะ หรืออาจเกินล้านก็ได้.....

น้ำมนต์: ค่ะ ทราบดี

เจ้าหนี้ : อาจถูกฟ้องถึงขั้น......(หยุด เขาไม่พูดต่อ.... แต่น้ำมนต์ทราบว่าหมายถึงอะไร)

น้ำมนต์: ถ้าหากจะกรุณาให้ถึงที่สุด ก็รบกวนรอเท่าที่รอได้ค่ะ...

เจ้าหนี้ : คุณรับสภาพได้นะ

น้ำมนต์: ค่ะ ขอบคุณ สำหรับคำแนะนำ แล้ววางสายกันไป


จริงๆ แล้ว หากน้ำมนต์เข้าใจไม่ผิด เค้าคงหมายถึงฟ้องล้มละลาย.... ซึ่งน้ำมนต์อยากบอกเขาว่า

จะฟ้องล้มละลายหรือไม่ก็ตาม....ณ ขณะนี้ น้ำมนต์ก็มีสภาพคล้ายอย่างนั้นอยู่แล้ว มิได้กังวลใดๆ....

หลังจากวางสายกันไปแล้ว....ทำให้น้ำมนต์นึกถึงเรื่องการไปดูหมอดู เมื่อประมาณ ๑๘ ปีที่แล้ว

หลังจากที่หมอดู ผูกดวง และ ดูลายมือประกอบ.....

หมอดูพูดว่า ดวงคุณเป็นดวงยาจก แต่แปลกทำไม เส้นลายมือ ถึงบ่งบอกถึงความสบายในบั้นปลายชีวิต

น้ำมนต์ก็ได้แต่ งง ๆๆ ในตอนนั้น......แต่ ณ ตอนนี้ น้ำมนต์เข้าใจแล้วค่ะ.....

ความสุขสงบ ความสบาย ที่เกิดจากการละวางสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา เราแบกรับไม่ไหว เราก็ต้องปล่อย..

สุขที่เกิดจาก สติปัญญา ที่ได้มาจาก การปฏิบัติธรรม... มีพระรัตนตรัยเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว...






[/color]

น้ำมนต์อยากบอกเพิ่มเติมค่ะว่า.....สิ่งมีค่าใดๆ..... ความงดงามเพียงไหน....

คำพูดอันหวานหู เราสัมผัสได้ด้วยใจค่ะ......

น้ำมนต์ เขียน: นโยบายของน้ำมนต์ตอนนี้ ก็มีการเปลี่ยนแปลง เหมือนกับนโยบายของเจ้าหนี้เช่นกัน......

เพราะหลังจากใช้สติ พิจารณา อย่างถี่ถ้วน และ รอบคอบแล้ว.......

๑ หนี้มาก (หลายเจ้า) รายได้น้อยลงมากเช่นกัน

๒ ฟ้องไล่เลี่ยกันแน่นอน

๓ ไม่ว่าจะประนีประนอม หรือ ยอมความที่ศาล โอกาสไปไม่รอดมีสูง

๔ ทรัพย์สินใดๆ ล้วนขายจ่ายให้เจ้าหนี้ไปก่อนหน้านี้แล้วทั้งสิ้น

๕ มีแค่ขันธ์ ๕ ที่ได้มาตั้งแต่ตอนเกิดเท่านั้น บวกสติปัญญาที่เพิ่มพูนขึ้นอีกนิดหน่อย

๖ จึงตัดสินใจให้ ศาลท่านตัดสิน พิพากษาเลยดีกว่า ขอความเมตตาท่าน เรื่อง ดอกเบี้ย แล อื่นๆ
(หากได้รับหมายศาลแล้ว)

๗ เพราะหากตัดสินใจ ชำระกับเจ้าใดเจ้าหนึ่ง ก็ต้องมีปัญหาไม่รู้จบอยู่ดี

๘ ฉะนั้น อายัดเงินเดือน ถ้าจะเป็นทางออกที่เหมาะสมกับสถานะของเรา ณ เวลานี้ที่สุด
(ถ้ายังไม่ตกงานนะ)

๙ และที่สำคัญ เจ้าหนี้ทั้งหลาย โปรดทราบ.....กรุณารับอานิสงส์แห่งบุญ ที่ข้าพเจ้าได้อุทิศให้
แทนหนี้เงินเถิด... สาธุ สาธุ

ปล. ณ ตอนนี้ ต้องขอขอบคุณ เธอ..ท่านนั้น ที่คำพูดของเธอ ทำให้น้ำมนต์ต้องมาพิจารณาแนวทาง

ของการแก้ปัญหา ที่กำลังตัดสินไม่ได้ ว่าจะเอาอย่างไรดี จนได้ข้อสรุป ณ วินาทีนี้ วันนี้

ขอคำแนะนำ จากผู้รู้ด้วยนะคะ ว่าสิ่งที่คิดไว้ทั้ง ๘ ข้อ ด้านบน ถูกต้อง หรือไม่

(อยากเป็นศิษย์มีครูค่ะ)

จริงๆ แล้ว หากน้ำมนต์เข้าใจไม่ผิด เค้าคงหมายถึงฟ้องล้มละลาย.... ซึ่งน้ำมนต์อยากบอกเขาว่า

จะฟ้องล้มละลายหรือไม่ก็ตาม....ณ ขณะนี้ น้ำมนต์ก็มีสภาพคล้ายอย่างนั้นอยู่แล้ว มิได้กังวลใดๆ....

หลังจากวางสายกันไปแล้ว....ทำให้น้ำมนต์นึกถึงเรื่องการไปดูหมอดู เมื่อประมาณ ๑๘ ปีที่แล้ว

หลังจากที่หมอดู ผูกดวง และ ดูลายมือประกอบ.....

หมอดูพูดว่า ดวงคุณเป็นดวงยาจก แต่แปลกทำไม เส้นลายมือ ถึงบ่งบอกถึงความสบายในบั้นปลายชีวิต

น้ำมนต์ก็ได้แต่ งง ๆๆ ในตอนนั้น......แต่ ณ ตอนนี้ น้ำมนต์เข้าใจแล้วค่ะ.....

ความสุขสงบ ความสบาย ที่เกิดจากการละวางสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา เราแบกรับไม่ไหว เราก็ต้องปล่อย..

สุขที่เกิดจาก สติปัญญา ที่ได้มาจาก การปฏิบัติธรรม... มีพระรัตนตรัยเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว...

[/color]

พี่น้ำมนต์ ได้คำตอบสำหรับแปดข้อที่ถามมาข้างต้นแล้วค่ะ
บัวอยากจะมาตอบตั้งแต่พี่น้ำมนต์ถาม แต่ด้วยเห็นว่า "เมื่อเรามีธรรมะในใจ เราจะรู้จักปล่อยวาง"
การแก้ไขปัญหาหนี้ คุณอาไพโรจน์ ซึ่งบัวรักและเคารพมากที่สุดบอกไว้ตั้งแต่ปลายปี 52 ที่งานมีตติ้งโออิชิว่า "การแก้ไขปัญหาหนี้สินไม่ยาก แต่การฟื้นฟูทางใจยากกว่า หากเราไม่สละทรัพย์ เราจะแก้ปัญหาได้ยาก"
บัวให้คำปรึกษาเรื่องหนี้หลังไมค์ เหมือนกรรมการท่านอื่นๆ มีประสบการณ์เรื่องนี้พอสมควร
บางท่านมีเงินเดือนมาก แต่พอเราให้คำปรึกษากลับไม่ยอมรับสักอย่าง เพียรพยายามให้กรรมการหาทางออกไปในทางชี้ช่องโหว่ และเขาก็ทุกข์ทรมานกับการพยายามยึดเหนี่ยวทรัพย์นั้นไว้กับตัว
คนเราผ่านช่วงเวลาเหล่านั้น...หมุนบัตร ขายทรัพย์เพื่อประคับประคองหน้าตา
หากเราเข้าใจสิ่งที่ "ชีวิต" ที่ตัวเองต้องการจริงๆ ใจมันจะสบาย
บัวดีใจที่พี่น้ำมนต์ "ตัดสินใจได้"



บัวขอพูดในฐานะของลูก ที่เคยแบกรับภาระหนี้ของพ่อ 12 ล้านมาก่อน
ตอนที่แม่รู้ว่าต้องต่อสู้เพียงลำพัง พ่อทิ้งหนี้ไว้ให้
แม่พูดเปรยๆว่า แม่จะไปทำงานที่ญี่ปุ่น จะได้มีเงินเยอะๆมาเลี้ยงลูก
แม่มีสีหน้าที่กลุ้มอกกลุ้มใจมาก บัวไม่เคยเห็นแม่ทุกข์ทรมานขนาดนี้เลย บัวสงสารแม่มาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง แค่แม่บอกว่า จะจากลูกๆไปไกล บัวก็ใจหาย...
อยากบอกแม่เหลือเกินว่า แม่อย่าไปนะ บัวจะไปทำงานหาเงินแทนแม่เอง แต่แม่อย่าไปจากเรานะ
กลางคืน บัวไม่กล้าหลับ เอาแต่เวียนไปดูแม่ว่า แม่นอนหรือยัง บัวไม่กล้าบอกแม่ว่า กลัวแม่ฆ่าตัวตาย บัวเอาแต่จับจ้องแม่ บัวไม่ได้กลัวว่าตัวเองกับน้องจะไม่มีกิน หรือจะจน แต่บัวกลัวแม่ตาย !!!
ที่สุดของครอบครัวแล้ว บัวได้เรียนรู้ว่า หนี้ไม่ใช่ที่สุดของชีวิต ทรัพย์สมบัติก็เช่นกัน
แต่ที่สุดของครอบครัวคือ "ความรัก" ค่ะ
เป็นหนี้เท่าไหร่ บัวไม่ว่า ขอให้ยังมีคนรัก มีคนเข้าใจ ลูกๆของเรามีความสุข ไม่ใช่เห็นแม่จมจ่อมอยู่แต่ในทุกข์...
บัวเชื่อว่า ลูกๆของพี่น้ำมนต์ และคุณพี่อาปอ ก็คงเข้าใจ และโชคดีที่มีพ่อแม่ประเสริฐแบบนี้
ปล. บัวดีใจมากๆ ที่จะได้เจอพี่น้ำมนต์ ในงานอบรมเดือนตุลา
ถ้าเราไม่เคยทำบุญด้วยกันมาก่อน มีหรือจะได้มีวาสนามาเจอกัน
เป็นกำลังใจให้พี่น้ำมนต์ และครอบครัวเสมอ

ขอบคุณค่ะ คุณบัว (หนึ่งในหญิงเหล็กของชมรมฯ)


เพราะคุณบัวมีสิ่งนี้ จึงประสพความสำเร็จในสิ่งที่หวังและเป็นจริงได้

น้ำมนต์ เขียน:

ขอให้พี่เป้ มีสุขภาพที่แข็งแรงทั้งกาย และ ใจ ไวๆ นะคะ

พี่เป้นิสัยไม่ค่อยดีสักเท่าไร ไม่ค่อยได้แวะเวียนเข้ามาอ่านกระทู้

ของน้องสาวคนดีที่ชื่อ...น้องน้ำมนต์สักเท่าไร...

เพราะมัวแต่ไปเพลิดเพลินอยู่กับกระทู้ทิงนองนอยด์กับอีตาป๊ะป๋ามหาเลิศเธอนะสิ...

และอีกอย่างได้คุยกับเธอแล้วพี่เป้ดูเหมือนจหายจากอาการของโรคที่เป็นอยู่ขึ้นมาทันที

นี่กำลังจะยกให้เธอเป็นอาจารย์หมออยู่ เพราะเป้ได้คุยคราใดกับเธอ ไม่มีสักครั้งที่จะไม่หัวเราะกัน

ท้องคัดท้องแข็ง...จนพี่เป้ลืมอาการป่วยของตัวเองไปเลย...

แต่เดี๋วนี้ดูเหมือนเธอจะว่างอะไรนักหนา...ถึงได้ไปเที่ยวค้นคว้าหาข้อมูลไอ้นู่น ไอ้นี่มาเล่าสู่กันฟัง

ไอ้จะว่าแกกำลังจะบวชก็ไม่ใช่อีกน่ะแหละ...

หรือว่าเธอกำลังจะซ้อมร้องเพลงของพี่เบริด์สมัยก่อนที่ชื่อว่า"ที่ชื่อเล่าสู่กันฟัง

(ไม่รู้ว่าน้องจะเกิดทันไหมคะ)...

เพราะลูกเมียแกก็มีแล้ว ไหนจะกิ๊กอีกล่ะไปที่ไหนก็เที่ยวไปเจอเบอร์เค๊าไปทั่ว...

พี่เป้รู็มาว่าน้องน้ำมนต์ชอบทำบุญและชอบ...บทความที่ให้กำลังใจ อันที่จริงพี่เป้น่ะมีมากมาย

เพราะชอบอ่านหนังสือเกือบทุกชนิด...แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้างตามปุถุชนคนทั่วไปน่ะแหล่ะค่ะ...

20 ปีแห่งวังวนของหนี้บัตรของหนู พี่เป้ขออวยพรให้เหลือ 20 วัน มันก็คงจะเกินความจริง...

เอาเป็นว่าพี่เป้มีกำลังใจเต็มร้อยมาฝากให้ และจะอยู่เคียงข้างน้องเสมอ...ในยามที่น้องท้อแท้นะคะ

พี่เป้ก็มีบทความมาฝากน้องน้ำมนต์เช่นกันนะคะ...แต่ถ้าเคยผ่ายสายตามาบ้างแล้วพี่เป้ก็ขออภัยค่ะ

ดีไม่ดี...อยู่ที่ใจเรา
หัวเราะ...เมื่ออยากหัวเราะ
ร้องไห้...เมื่ออยากร้องไห้
และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง! อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ...
จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...! ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้
การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ นึกว่าหมากำลังไล่ฟัดซิ...!
...จะได้รีบวิ่งรี่เข้าเส้นชัย...
...ล้มเมื่อไหร่จะได้รีบลุก... ทุกย่างก้าว ของ ความฝัน คือ ย่างก้าวของ ความเหน็ดเหนื่อย
ทุกย่างก้าว ของ ความเหน็ดเหนื่อย คือ ก้าวย่าง ของ ความสำเร็จ
ต่อให้ทุกข์ที่สุด....ก็ต้องผ่านพ้นไปจนได้
เมื่อเรานั่งมองอดีต เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์
ก็ในเมื่อ..ชีวิต...มันยังมีชีวิต
ขอแค่อย่าทุกข์ก่อนเจอทุกข์
หลังทุกข์ อย่าทุกข์อีกให้ทุกข์ แค่ตอนทุกข์
แล้วทุกข์ที่สุด...ก็จะเป็นทุกข์แค่นี้เอง!
ให้ทำหน้าที่ทุกหน้าที่ด้วยหัวใจ ให้หัวใจตระหนักในหน้าที่....
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าหน้าที่เป็นหน้าที่
แต่เป็นการกระทำที่เกิดจาก...หัวใจเรียกร้อง...ต่างหาก
ดีไม่ดี...อยู่ที่ใจเรา...
ถ้าใจเรา...คิดดี เราก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ
ถ้าเรามองในทางที่ดี...ใจเราก็จะรู้สึกดี
ถ้ากำลังใจดี...สิ่งเลวร้าย...ก็จะคลี่คลายเป็น...ดี!!!


• ความทรงจำที่นึกถึงแล้วเจ็บปวด
• ก็อย่าไปนึกถึงมันเป็นครั้งที่สอง
•

---

---

• เมื่ออ่อนแอจนถึงที่สุด
• ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่
•

---

---

• เมื่อเธออยากให้หัวใจมีความรัก
• ก็ต้องยินยอมที่จะให้มันเจ็บปวด
• เหมือนเด็กที่อยากจะเดิน
• ก็ต้องยินยอมที่จะล้มลุกคลุกคลาน
•

---

---

• ความรู้สึกสูญเสีย ร้ายแรงเสมอ
• สำหรับคนที่ไม่ยอมรับความจริง
•

---

---

• ความเจ็บปวด
• ไม่ได้ต้องการเวลาเพียงไม่กี่วันในการรักษา
• ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า
• เธอจะเลิกเจ็บปวดเมื่อไหร่
• แต่มันอยู่ที่ว่า
• เธอจะใช้ชีวิตในขณะที่ยังเจ็บปวดอย่างไรต่างหาก
•

---

---

• คนที่ควรรัก...อาจไม่ใช่คนที่เธอรัก
• อาจไม่ใช่คนที่รักเธอ
• อาจไม่ใช่คนที่รักกันมาก่อน
• อาจไม่ใช่คนที่กำลังรักอยู่
• อาจไม่ใช่คนที่คิดจะรัก
• แต่คนที่ควรรัก...
• อาจเป็นคนที่เธอยังไม่เคยรักเลยก็ได้ [/color]

• ขอบคุณเนื้อหาจาก www.tamdee.net

พี่น้ำมนต์ คะ
บัวอยากบอกพี่น้ำมนต์ว่า พี่เป็นแรงใจให้บัวได้กลับไปศึกษาธรรมะอีกครั้ง
แรกเริ่มเดิมที บัวก็อาศัยว่า ตนเองอยู่ใกล้ๆวัด ใกล้หลวงปู่ ดีบ้างชั่วบ้าง ก็พอได้กระทบกับหู เลยประคับประคองตัวเองมาได้เรื่อยๆ
ช่วงวัยรุ่น แสวงหาความแก่นแท้ของชีวิต ชีวิตที่ทุกข์ใจมากๆ แต่มีกรรมเก่าที่คงจะทำมาดี เลยแสวงหาไปในทางธรรมะ
ชอบไปวัดตั้งแต่เด็ก พอโตก็เลยไปแต่วัด ไม่ได้ไปเที่ยวดิสโก้ ลานสเก็ตเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
ปฏิบัติธรรมแบบเข้มข้น กินมังสวิรัติยาวนานทุกวัน เป็นเวลาถึง 11 ปี
ได้พระดี ปฏิบัติชอบ คอยให้คำแนะนำสั่งสอน จนประคับประคองชีวิตตัวเองได้มาตลอด
เวลาเผชิญทุกข์ทีไร จะได้ธรรมะของพุทธองค์เหนี่ยวรั้งใจตลอดมา
บัวถึงกลับอธิษฐานขอ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนช่างขอ และในทางพุทธศาสนาก็ไม่ได้ให้ขอ
แต่บัวคิดว่า ถ้าใจเรา ความประพฤติเราโน้มนำไปในทางใด กรรมเราทำสิ่งใด เราก็จะน้อมนำไปในทางนั้น
บัวจึงคิดว่า "เกิดชาติหน้าฉันใด บัวไม่ขอสิ่งใด นอกจากได้พบกับธรรมะของพุทธองค์แบบแท้ๆ เป็นพุทธะแท้ๆ เพื่อเป็นแสงนำทางให้กับชีวิตไปในทุกๆชาติเทอญ"
(เพราะบัวคิดว่า ปัญญาแบบหางอึ่ง คงไม่นิพพานในอีกโกฎิชาติแน่)

ขอบคุณพี่น้ำมนต์ ขอบคุณวาสนาแต่ปางไหนของเราไม่รู้ ที่ทำให้เราได้เกื้อกูลกันมาจนถึงชาตินี้
ขอบพระคุณค่ะ

กอบัว เขียน: พี่น้ำมนต์ คะ
บัวอยากบอกพี่น้ำมนต์ว่า พี่เป็นแรงใจให้บัวได้กลับไปศึกษาธรรมะอีกครั้ง
แรกเริ่มเดิมที บัวก็อาศัยว่า ตนเองอยู่ใกล้ๆวัด ใกล้หลวงปู่ ดีบ้างชั่วบ้าง ก็พอได้กระทบกับหู เลยประคับประคองตัวเองมาได้เรื่อยๆ
ช่วงวัยรุ่น แสวงหาความแก่นแท้ของชีวิต ชีวิตที่ทุกข์ใจมากๆ แต่มีกรรมเก่าที่คงจะทำมาดี เลยแสวงหาไปในทางธรรมะ
ชอบไปวัดตั้งแต่เด็ก พอโตก็เลยไปแต่วัด ไม่ได้ไปเที่ยวดิสโก้ ลานสเก็ตเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
ปฏิบัติธรรมแบบเข้มข้น กินมังสวิรัติยาวนานทุกวัน เป็นเวลาถึง 11 ปี
ได้พระดี ปฏิบัติชอบ คอยให้คำแนะนำสั่งสอน จนประคับประคองชีวิตตัวเองได้มาตลอด
เวลาเผชิญทุกข์ทีไร จะได้ธรรมะของพุทธองค์เหนี่ยวรั้งใจตลอดมา
บัวถึงกลับอธิษฐานขอ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนช่างขอ และในทางพุทธศาสนาก็ไม่ได้ให้ขอ
แต่บัวคิดว่า ถ้าใจเรา ความประพฤติเราโน้มนำไปในทางใด กรรมเราทำสิ่งใด เราก็จะน้อมนำไปในทางนั้น
บัวจึงคิดว่า "เกิดชาติหน้าฉันใด บัวไม่ขอสิ่งใด นอกจากได้พบกับธรรมะของพุทธองค์แบบแท้ๆ เป็นพุทธะแท้ๆ เพื่อเป็นแสงนำทางให้กับชีวิตไปในทุกๆชาติเทอญ"
(เพราะบัวคิดว่า ปัญญาแบบหางอึ่ง คงไม่นิพพานในอีกโกฎิชาติแน่)

ขอบคุณพี่น้ำมนต์ ขอบคุณวาสนาแต่ปางไหนของเราไม่รู้ ที่ทำให้เราได้เกื้อกูลกันมาจนถึงชาตินี้
ขอบพระคุณค่ะ

น้ำมนต์ดีใจค่ะ ที่ได้เป็นส่วนเล็กๆๆๆในกุศลจิตนั้นๆ......ขออนุโมทนาบุญค่ะ...

แต่น้ำมนต์ว่า ด้วยบุญกุศลของคุณบัว ที่ได้สะสมไว้ในชาติภพก่อน....

ได้หมุนเวียนมาให้คุณบัว ได้สานต่อเป็นสายใยแห่งธรรม....สืบต่อไปในภพนี้ แล ภพต่อๆ ไปค่ะ

ย้อนไปเมื่อประมาณ ๓ - ๔ ปีที่แล้ว...น้ำมนต์เองก็ทุกข์หนักหนา....ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน....

ภาระค่าใช้จ่าย ที่ไม่สมดุลกับรายรับ.....เรื่องลูกๆ ....ว่าเราจะสามารถส่งเสียเขาได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่

ณ ตอนนั้น น้ำมนต์กับสามี ก็คิดว่าจะทำอย่างไร......คิดไม่ออก ได้แต่คิดว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...

เราทั้งคู่ เคยไม่มีบ้านอยู่...ต้องไปอาศัยอยู่กับพี่สาวของน้ำมนต์....

น้ำมนต์กับสามี....เวลาทำงานของเราก็ไม่ตรงกัน....

น้ำมนต์ทำงานเวลาตามปกติ....แต่เขาเริ่มงาน ตอน ๕ โมงเย็น กลับบ้านตอน ๑๐ โมงเช้า....

พอย้ายงาน.....ก็กลับบ้านดึก....มารับน้ำมนต์ที่บ้านแม่ทีไร...หน้าแดงเป็นกวนอู ทู๊กที....

(แต่เค้าก็ไม่เคยทิ้งน้ำมนต์ให้อยู่คนเดียว...ไม่เคยด่าว่า...หรือทำร้าย......)

ปัญหาก็มีตลอด..........ร้องไห้แทบทุกวัน....

แต่ ณ วันนี้ น้ำมนต์กับสามี.....มีความสุขในระดับหนึ่งค่ะ...

กินอยู่อย่างพอเพียง พัฒนาตนเอง....ด้วยความรอบคอบ และ โดยไม่ทิ้งภาระให้ผู้อื่น...

รู้หนทางแห่งธรรมเพื่อที่จะดำเนินชีวิตให้เหมาะสม......

และที่สำคัญที่สุด ชมรมแห่งนี้ค่ะ....ชี้ทางสว่างให้น้ำมนต์... และ สมาชิกอีกหลายท่าน....

มากล่าวสวัสดีทักทายพี่น้ำมนต์ค่ะ เล็กก็ผ่านเรื่องราวอะไร ๆ มากมายหลายอย่างค่ะ เมื่อก่อนตอนเป็นวัยรุ่น 20 ขึั้นก็เที่ยวเฮฮาประสาวัยไปวัน ๆ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เงินค่าเทอมไม่พอก็ขอจากพี่สาว (พ่อเสียแล้วส่วนแม่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ) เปลี่ยนงานเพื่อ up ฐานเงินเดือนตัวเองพร้อมๆกับหน้าที่ตำแหน่งงาน หลงอยู่กับโลกที่ไม่เป็นจริงอยู่นาน คิดไปเองว่ามันต้องทำได้ มันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้

เฮอะ...ดูตอนนี้ซิคะพี่ "หนี้สิน" + "ชีวิตคู่" ... ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงอกแตกตาย+ร้องห่มร้องไห้ทุกวี่วันเป็นแน่...นี่ขนาดเมื่อก่อนตอนยังไม่มีลูก เล็กมีต้องลาพักร้อนบริษัทไปไหว้พระแถวภาคเหนือทุกปีกับที่บ้านนะคะ ถามว่าชอบหรือเปล่า จริง ๆ แล้วเป็นคนที่ "เชื่อ" เรื่องบาปบุญคุณโทษน่ะค่ะพี่ แต่มาตกม้าตายเรื่องการใช้เงินนี่แหละค่ะ (ใช้เงินไม่ค่อยคิด) ใครเดือนร้อน, ใจใหญ่, อิฉันคนนี้เป็นตกปากรับช่วยตลอด

มาอ่านหนังสือธรรมมะกับข้อคิดจากธรรมมะ เป็น "ชอบจริงๆ" ก็ตอนที่ตัวเราเริ่มไม่ไหวกับสิ่งรอบตัว และอีกหลาย ๆ เรื่องมั้งคะพี่ พอได้อ่าน, ได้ทบทวน "คิด" ว่าความเป็นจริงในชีวิตคืออะไร โห.....เยอะเลย...อะไร ๆ ที่ผ่านมามันผุดขึ้นมาในสมองเลยค่ะพี่ จากนั้นมา (ไม่นานนี้ค่ะสัก 2-3 ปีที่ผ่านมา) ค่อย ๆ เริ่มปล่อยวาง จากเมื่อก่อน "ยึดวัตถุทางใจ" เดี๋ยวนี้เป็น "ความสุขทางใจ" หาได้จาก "ที่ใจเรา" จริง ๆ ค่ะ

เริ่มจากคำว่า "พอดี" + "พอเพียง" + "จำเป็น" (จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยคิดงะ) เวลาใครถาม "มีก็บอกมี" ถ้า "ไม่มีก็บอกไม่มี" (จากเมื่อก่อน "ไม่มี" ดันบอกว่า "มี") เริ่มยอมรับความเป็นจริงของตัวเองมากขึ้น

เมื่อก่อนโทษคนรอบข้างว่าไม่ดี เดี๋ยวนี้ "ย้อนมองตัวเราก่อน" 5555

สุดท้าย คิดเหมือนกันว่า "บั้นปลายชีวิต" คงไปอยู่วัดค่ะพี่...

..ขออนุโมทนาบุญที่พี่น้ำมนต์ได้เพียรปฏิบัติมา ส่งให้พี่น้ำมนต์คนนี้ จบหนี้ไวไวค่ะ...เป็นกำลังใจเสมอ

เช้านี้หลังจากสวดมนต์เสร็จ.....เหลือบไปเห็นข้อความดีๆ ในหนังสือ....เลยนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ..

[/color][/b]


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย! สัตว์เหล่าใดประพฤติสุจริตทางกาย วาจา ใจ ในเวลาเช้า.....

เช้าวันนั้น.... ย่อมเป็นเช้าที่ดีของสัตว์เหล่านั้น, สัตว์เหล่าดประพฤติสุจริตทางกาย วาจา ใจ

ในเวลากลางวัน..... กลางวันนั้น..... ย่อมเป็นกลางวันที่ดีของสัตว์เหล่านั้น, สัตว์เหล่าใดประพฤติ

สุจริตทางกาย วาจา ใจ ในเวลาเย็น..... เย็นวันนั้น.....ย่อมเป็นเย็นที่ดีของสัตว์เหล่านั้น"







ที่มา: ติกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๐/๒๗๘

มาเล่าเรื่องหนี้ของแฟนค่ะ ล่าสุด หมายศาลใบที่ ๒ มาแล้วค่ะ จาก KTC เครดิต....

นัด กลางเดือน ๑๑ ยังไม่เห็นหมาย ว่ายอดฟ้องเท่าไร...พอดีทางบ้านโทรมาบอก....

ส่วนคดีที่ฟ้องแล้ว ของ ไดเนอร์ ยังไม่ได้รับคำพิพากษาเลย....แล้วก็ไม่ได้ไปคัดสำเนาที่ศาลด้วย

เพราะกะให้อายัดเงินเดือน...ไม่แน่ใจว่าเราควรไปคัดคำพิพากษาหรือไม่.....(ไปศาลมาเมื่อสิ้นเดือน ๘)

ส่วนในเคสของ KTC ก็คงตัดสินใจอย่างเดียวกันกับ เคสก่อน......

มีความคืบหน้าอย่างไร.....จะเข้ามาแชร์ให้ฟังค่ะ....

น้ำมนต์ เขียน: มาเล่าเรื่องหนี้ของแฟนค่ะ ล่าสุด หมายศาลใบที่ ๒ มาแล้วค่ะ จาก KTC เครดิต....

นัด กลางเดือน ๑๑ ยังไม่เห็นหมาย ว่ายอดฟ้องเท่าไร...พอดีทางบ้านโทรมาบอก....

ส่วนคดีที่ฟ้องแล้ว ของ ไดเนอร์ ยังไม่ได้รับคำพิพากษาเลย....แล้วก็ไม่ได้ไปคัดสำเนาที่ศาลด้วย

เพราะกะให้อายัดเงินเดือน...ไม่แน่ใจว่าเราควรไปคัดคำพิพากษาหรือไม่.....(ไปศาลมาเมื่อสิ้นเดือน ๘)

ส่วนในเคสของ KTC ก็คงตัดสินใจอย่างเดียวกันกับ เคสก่อน......

มีความคืบหน้าอย่างไร.....จะเข้ามาแชร์ให้ฟังค่ะ....

ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ

ขอบคุณค่ะ คุณ Narasingh

โชคดีเหลือเกิน ที่มีที่พักพิงทางใจแห่งนี้.....

มีกรรมการ และ เพื่อนๆ สมาชิก ที่คอยให้คำแนะนำ และ กำลังใจ......

ได้ความจริงใจ และ มิตรภาพ....ที่หาได้ยากเหลือเกิน ณ ปัจจุบัน....

คุณ Narasingh คะ น้ำมนต์ขอรบกวนถามค่ะว่า ไม่ทราบเราจะต้องไปคัดสำเนาคำพิพากษาหรือไม่

ที่เคยอ่านเจอ คือ หากเราไปคัดคำพิพากษา ก็หมายถึง เรารับทราบถึงคำตัดสิน

แม้ว่าคำพิพากษา จะยังไม่ได้ส่งมาให้ก็ตาม...

ปล. แต่ที่น้ำมนต์ไม่ได้ไปคัดคำพิพากษา เพราะน้ำมนต์มีแนวทางให้อายัดเงินเดือนค่ะ

น้ำมนต์ เขียน: ขอบคุณค่ะ คุณ Narasingh

โชคดีเหลือเกิน ที่มีที่พักพิงทางใจแห่งนี้.....

มีกรรมการ และ เพื่อนๆ สมาชิก ที่คอยให้คำแนะนำ และ กำลังใจ......

ได้ความจริงใจ และ มิตรภาพ....ที่หาได้ยากเหลือเกิน ณ ปัจจุบัน....

คุณ Narasingh คะ น้ำมนต์ขอรบกวนถามค่ะว่า ไม่ทราบเราจะต้องไปคัดสำเนาคำพิพากษาหรือไม่

ที่เคยอ่านเจอ คือ หากเราไปคัดคำพิพากษา ก็หมายถึง เรารับทราบถึงคำตัดสิน

แม้ว่าคำพิพากษา จะยังไม่ได้ส่งมาให้ก็ตาม...

ปล. แต่ที่น้ำมนต์ไม่ได้ไปคัดคำพิพากษา เพราะน้ำมนต์มีแนวทางให้อายัดเงินเดือนค่ะ

ไม่ต้องคัดก็ได้พี่น้ำมนต์....หนังสือแจ้งอายัดเงินเดือนเขามีคำพิพากษาบอกด้วยครับ

จะอายัดเงินเดือนช้าหรือเร็ว ขึ้นอยู่กับความขยันของเจ้าหนี้ครับ

อายัดเร็วเราก็จะเสียดอกเบี้ยน้อยลง อายัดช้าเราก็จะมีเงินก้อนมากขึ้น...

สรุป เมื่อเลือกเดินทางนี้แล้วก็ไม่ต้องคิดมากครับ ปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้น

แฮร์คัททำได้ตลอดอายุหนี้อยู่แล้ว....

น้ำมนต์ เขียน: ขอบคุณค่ะ คุณ Narasingh

โชคดีเหลือเกิน ที่มีที่พักพิงทางใจแห่งนี้.....

มีกรรมการ และ เพื่อนๆ สมาชิก ที่คอยให้คำแนะนำ และ กำลังใจ......

ได้ความจริงใจ และ มิตรภาพ....ที่หาได้ยากเหลือเกิน ณ ปัจจุบัน....

คุณ Narasingh คะ น้ำมนต์ขอรบกวนถามค่ะว่า ไม่ทราบเราจะต้องไปคัดสำเนาคำพิพากษาหรือไม่

ที่เคยอ่านเจอ คือ หากเราไปคัดคำพิพากษา ก็หมายถึง เรารับทราบถึงคำตัดสิน

แม้ว่าคำพิพากษา จะยังไม่ได้ส่งมาให้ก็ตาม...

ปล. แต่ที่น้ำมนต์ไม่ได้ไปคัดคำพิพากษา เพราะน้ำมนต์มีแนวทางให้อายัดเงินเดือนค่ะ

ตามที่คุณ BatK บอกครับไม่ต้องไปคัดก็ได้

ของผมที่ไปคัดคือ มันไม่มาถึงบ้านครับ เลยอยากเห็น เป็นความอยากรู้ส่วนตัวหน่ะครับ

วางลง ปลงได้ สบายมากครับพี่ พี่น้ำมนตุ์สู้ๆนะครับ อย่าให้เสียชื่อลูกศิษย์หลวงพ่อจรัญ

ขอบคุณค่ะ คุณ Narasingh, คุณ Batk

นึกไม่ออกเหมือนกัน หากว่า ณ เวลานี้ น้ำมนต์ยังไม่มีที่พักพิงทางใจแห่งนี้....

ไม่รู้วิธีที่จะจัดการกับปัญหาหนี้สิน.....ไม่รู้กฏหมายที่เราสามารถพี่งได้....

ปานฉะนี้....น้ำมนต์ และ ครอบครัว คงทุกข์หนักหนา.....คงจะหมุน หมุน และ หมุน....

แต่ตอนนี้...น้ำมนต์ดีใจค่ะ ที่ได้รู้จักบ้านเล็กอันแสนอบอุ่น....รู้จักมิตรภาพที่แท้จริง..

สัมผัสได้ถึงความจริงใจ.....

ขอบพระคุณบ้านน้อยแห่งนี้.....คุณอาทั้ง ๒ ท่าน, ท่านประธาน, รองประธาน, กรรมการทุกท่าน

พี่ๆ น้องๆ และเพื่อนสมาชิกที่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ให้แนวทาง......ขอบพระคุณค่ะ

ขอบพระคุณ ธรรมมะ ของพระพุทธองค์ ที่ทำให้เรามีหลักยึดเหนี่ยวในการดำรงชีวิต....

สวัสดีค่ะ คุณน้ำมนต์ มาเป็นกำลังใจค่ะ
จิตที่เป็นกุศลของคุณน้ำมนต์จะส่งให้คุณน้ำมนต์พบทางออกที่ดีและมีความสุขค่ะ

เราเองก็ไหว้พระไม่เก่ง ไม่ค่อยรู้แนวทางอะไร ได้แต่อ่านหนังสือธรรมะและคิดตาม แต่บางเรื่องจิตใจก็ยังอ่อนไหวตามอารมณ์ บางทีก็รู้ว่าไม่ถูกต้องเท่าไหร่ แต่เพราะคิดอยู่อย่างเดียวว่า อย่าทำให้ใครๆๆเดือดร้อนก็พอ ก็พยามยามทำดีให้มากที่สุด ทุกวันนี้อธิษฐานขอพรพระ ก็จะขอว่า บุญที่ทำในชาตินี้ ขอให้ได้ในชาตินี้เลยค่ะ

บางครั้งสิ่งที่ไม่เคยพบเจอแต่ต้องมาเจอก็ทำให้จิตใจเราหดหู่และหมดกำลังใจไปก็มี
บอกกับตัวเองว่าโชคดีมากที่ได้สมัครสมาชิกที่นี่และได้เข้ามาแชร์เรื่องหนี้ (ขอบคุณ คุณกอบัวที่พยายามย้ำเสมอว่าอย่าลืมมาเล่าเรื่องหนี้ให้เพื่อนๆๆฟังกันนะคะ ขอให้คุณกอบัวได้ผลบุญที่มีน้ำใจดีๆค่ะ ) พร้อมกับได้พูดคุยให้กำลังใจเพื่อนๆที่นี่ด้วยกัน รู้สึกได้ว่าสุขใจจริง เข้ามาอ่านหนี้ของเพื่อนๆเกือบทุกท่านได้ความรู้ไปพอสมควรค่ะ

เพื่อนที่นี่ไม่มีหน้ากากสวมหลอกให้กัน เพราะอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน ดีใจค่ะว่าอย่างน้อยก็พบเพื่อนร่วมทางที่ดีๆๆและแบ่งปันน้ำใจกันค่ะ

ขอให้คุณน้ำมนต์โชคดี ไม่เจ็บ ไม่จน มีหนทางให้ปลดหนี้ได้ไวๆๆค่ะ

jongdee เขียน: สวัสดีค่ะ คุณน้ำมนต์ มาเป็นกำลังใจค่ะ
จิตที่เป็นกุศลของคุณน้ำมนต์จะส่งให้คุณน้ำมนต์พบทางออกที่ดีและมีความสุขค่ะ

เราเองก็ไหว้พระไม่เก่ง ไม่ค่อยรู้แนวทางอะไร ได้แต่อ่านหนังสือธรรมะและคิดตาม แต่บางเรื่องจิตใจก็ยังอ่อนไหวตามอารมณ์ บางทีก็รู้ว่าไม่ถูกต้องเท่าไหร่ แต่เพราะคิดอยู่อย่างเดียวว่า อย่าทำให้ใครๆๆเดือดร้อนก็พอ ก็พยามยามทำดีให้มากที่สุด ทุกวันนี้อธิษฐานขอพรพระ ก็จะขอว่า บุญที่ทำในชาตินี้ ขอให้ได้ในชาตินี้เลยค่ะ

บางครั้งสิ่งที่ไม่เคยพบเจอแต่ต้องมาเจอก็ทำให้จิตใจเราหดหู่และหมดกำลังใจไปก็มี
บอกกับตัวเองว่าโชคดีมากที่ได้สมัครสมาชิกที่นี่และได้เข้ามาแชร์เรื่องหนี้ (ขอบคุณ คุณกอบัวที่พยายามย้ำเสมอว่าอย่าลืมมาเล่าเรื่องหนี้ให้เพื่อนๆๆฟังกันนะคะ ขอให้คุณกอบัวได้ผลบุญที่มีน้ำใจดีๆค่ะ ) พร้อมกับได้พูดคุยให้กำลังใจเพื่อนๆที่นี่ด้วยกัน รู้สึกได้ว่าสุขใจจริง เข้ามาอ่านหนี้ของเพื่อนๆเกือบทุกท่านได้ความรู้ไปพอสมควรค่ะ

เพื่อนที่นี่ไม่มีหน้ากากสวมหลอกให้กัน เพราะอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน ดีใจค่ะว่าอย่างน้อยก็พบเพื่อนร่วมทางที่ดีๆๆและแบ่งปันน้ำใจกันค่ะ

ขอให้คุณน้ำมนต์โชคดี ไม่เจ็บ ไม่จน มีหนทางให้ปลดหนี้ได้ไวๆๆค่ะ

ดีใจค่ะ ที่คุณ จงดี เข้ามาให้กำลังใจ....และ ขอให้พรนั้นๆ กลับไปหาคุณจงดีเช่นกันค่ะ

แรกๆ ลูกหนี้อย่างพวกเรา ก็จะมีความรู้สึกที่เหมือนกัน...

คือ เอาเงินจ่ายบัตรนี้ แล้วกดออก ไปจ่ายบัตรโน้น...อีรุงตุงนังไปหมด...แล้วก็บ่น เครียดโว๊ยยยยย...

แต่ตอนนี้.....เราไม่เครียดแล้ว...เราทุกคนรู้ทางออก ที่จะดำเนินไปให้ถูกต้องเหมาะสม...

น้ำมนต์เองก็เช่นกันคะ....บางครั้งสติก็ตามกิเลสไม่ทัน (ความทุกข์ ความหม่นหมองใจ)

เมื่อคืนนี้เอง....ลูกชายคนเล็ก..บอกแม่ ทำไมโทรศัพท์ ถูกตัด....

เรางงๆ เอ้า..ถูกตัดอีกแล้ว...ก็ใช้เกินเหมาจ่ายอ่ะดิ.... (เหมาจ่าย ๕๐๐ นาที/รอบบิล)

ความโกรธพุ่งปรี๊ดเลย....ลืมตัว บ่นๆๆ และบ่น เจ้าตัวดี วิ่งขึ้นไปบนห้อง.....

สักครู่ ....กลับลงมาพร้อมคืนโทรศัพท์ แล้วบอกว่า ไม่ใช้แล้ว .....

แฟนน้ำมนต์ก็บอกว่า...ใจเย็นๆ อย่าไปกดดันลูกมาก เพราะลูกยังไม่รู้ว่ารอบบิลคือวันที่เท่าไร

เดี๋ยวจะไปอธิบายให้ลูกฟัง เกี่ยวกับรอบบิล....เพื่อที่จะให้เขารู้จักตรวจสอบจำนวนนาทีที่ใช้ไป

แล้วให้เขาควบคุมการใช้อีกที......ดูว่าเขามีระเบียบวินัยขึ้นไหม....

ยังไงแล้ว....ผู้ชายส่วนใหญ่ ก็ใจเย็นมากกว่าผู้หญิงเน๊อ (ความคิดส่วนตัวค่ะ)

ไปอ่านเรื่องลูกชายคนเล็กของคุณบัว ในกระทู้ของคนแสนดีแล้ว...

นึกถึงของตัวเอง....ก็คนเล็กของน้ำมนต์....ตอนเข้าโรงเรียนนานาชาติใหม่ๆ...

ในปีแรก....ต้องเรียนปรับภาษา (เทียบ เท่ากับ เกรด ๒)

ในห้องเรียนมี ๑๒ คน ลูกชายก็เรียนคละกันกับเด็กโตด้วย.....อายุน้อยที่สุดในห้อง (๘ ขวบ)

ชั้นเรียน แบ่งเป็น ๓ แถว แถวละ ๔ คน ลูกน้ำมนต์นั่งหน้าสุด....

ไปแอบดูหน้าห้อง.......มันไม่ได้ฟังครูสอนเลย...แต่ขยำกระดาษเป็นก้อน แล้วฝึกโยนใส่ถังผง...

เห็นครูแหม่ม...ต้องมาคอยจับเจ้านี่บ่อยๆ...

ถามเค้าว่า....ทำไมไม่ฟังครูแหม่มสอน...เค้าตอบว่าฟังไม่รู้เรื่อง ภาษาอะไร ฟังไม่ออก...

ตอนนั้น...น้ำมนต์ต้องไปโรงเรียนแทบทู๊กกกกวัน เพราะเค้าซนมากกก....มีเรื่องตลอด

วันไหน...โทรศัพท์ดัง ผวาเลย....สงสัยฉานนน..ต้องไปโรงเรียนลูกอีกแล้ว

แถมมีเรื่องกับคนโตกว่าด้วยนะ ไม่เคยกลัวคนเลย....

มีครั้งหนึ่ง.....เค้าเอากระดาษทิชชู ชุบน้ำ แล้วโยนขึ้นไปติดบนฝ้าเพดานในห้องน้ำ...

ถูกปรับ ๑๐๐ บาท ทำกันหลายคน.... ไม่มีใครยอมรับ...ไอ้เจ้านี่....มันยอมรับ....แน่แต่เด็กเลย..

แต่ตอนนี้ คุณครูชมแล้วค่ะ เมื่อชั้นเรียนที่แล้ว...ได้ Certificate

The Most Improvement Student of the Year 2011

ในวิชา เคมี ได้คะแนน Top of the room (Honor room)

เอาคะแนนสอบมาโชว์วิชาเดียว....ถามแล้ววิชาอื่นๆล่ะ...ไม่ตอบ....สงสัยตก

Anakin เขียน:
เห็นรูปนี้แล้วนึกถึง พี่น้ำมนต์ครับ (พี่ชื่อเหมือนลูกชายผมเลยครับ)

สวัสดีค่ะ คุณ อนาคิน

ใช่ค่ะ....ตอนน้ำมนต์เป็นสมาชิกใหม่ๆ.....เคยอ่านเจอเวลาคุณแก้วจ๋าพูดชื่อ น้ำมนต์

น้ำมนต์ก็ยังงง....ตอนหลังเพิ่งทราบ....ขออนุญาตนะคะ....

ลูกชายคนโตน้ำมนต์ ก็เพิ่งเรียนจบปีนี้ค่ะ แต่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยดัง เป็นแค่ราชภัฏ สาชา Com. Sci.

เพิ่งได้งาน เมื่อเดือนที่แล้ว ในตำแหน่ง Software Developer (ทดลองงาน ๔ เดือน)

หากสอบใบ certificate ของ Microsoft ได้ ก็จะได้ขึ้นเงินเดือน ใบละ ๑๐๐๐ บาท

ตอนนี้ ได้ดูแล Project (เป็นทีมงาน) ของธนาคารแห่งหนึ่ง (เป็นเจ้าหนี้ น้ำมนต์ด้วย แต่บัญชีปกติ)

อยู่ไกลบ้าน.....รักษาสุขภาพนะคะ....อาหารการกินไม่เหมือนบ้านเรา....

ฝากความคิดถึง ถึงแฟน กับ ลูกสุดที่รักค่ะ


แต่พี่เห็นกลอนนี้แล้ว นึกถึงคุณอนาคินค่ะ



[/color]