ประสบการณ์จากความมืดมิดสู่แสงสว่างปลายอุโมงค์

ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ของผมไว้เป็นอุทธาหรณ์เตือนใจ หรือไว้เป็นกรณีศึกษาเกี่ยวกับการใช้จ่ายเกินตัว จนก่อปัญหาหนี้สินให้ตัวเองจนทำให้ชีวิตต้องจมอยู่ในกองทุกข์นานหลายปี ตลอดจนวิธีการและแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น (อาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่ก็พอให้ช่วยหลุดพ้นบ่วงกรรม และเริ่มมองเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ได้) ดังต่อไปนี้ครับ

ผมจบการศึกษาป.ตรี เมื่อปี 2549 เข้าทำงานได้รายได้รวมเฉลี่ยต่อเดือนประมาณ 20,000 บาท (ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีที่พัก ไม่มีโบนัส) และเช่าหออยู่ประมาณ 3-4 พันบาท พอทำงานมาได้ประมาณ 2 ปีกว่าๆ ก็ตัดสินใจซื้อรถยนต์คันแรก เป็นรถมือสองราคาประมาณ 2 แสน ดาวน์ไปแค่ประมาณหมื่นเดียว ผ่อนเดือนละ 5 พันกว่าบาท พอมีรถก็เริ่มออกเที่ยว กินใช้ฟุ่มเฟือย ค่าน้ำมันก็เดือนละ 4-5 พัน แต่ก็ยังไม่ย่ำแย่ พอประคับประคองตัวให้รอดไปได้วัน ๆ แล้วอยู่มาไม่นานก็เริ่มทำบัตรเครดิต โดยคิดว่าจะมีเงินมาหมุนให้คล่องมือ พอเริ่มมีใบแรก ใบที่สองสามสี่ก็ตามมาเรื่อย ๆ ทั้งบัตรกดเงินสด สินเชื่อบุคคล บัตรเครดิต รวม ๆ กันแล้วก็ 7-8 ใบ พอเริ่มมีเงินในอนาคตมาใช้ก็ยิ่งเพิ่มความอยากได้อยากมี จากรถเก่าๆ พอวิ่งได้ ก็อยากขยับขยายหารถใหม่ ก็เลยใช้เงินจากอนาคตไปดาวน์รถใหม่อีก 5 หมื่น ผ่อนเดือนละ 9 พัน (รถราคา 5 แสน) ส่วนคันเก่าก็ให้คนรู้จักที่ไม่ใช่ญาติเอาไปผ่อนต่อแบบฟรีๆไม่มีดาวน์ เค้าก็ผ่อนได้ 2-3 เดือนแล้วก็หาย จึงรีบไปตามรถคืนเพื่อส่งให้ไฟแนนซ์ไป ปรากฎขายแล้วเหลือส่วนต่าง 8 หมื่น มาละครับหนี้กองใหญ่ จากนั้นก็ยังสำราญกับรถคันใหม่ได้ปีกว่า ๆ เรียกได้ว่ารายได้ 2 หมื่น จ่ายเดือนละ 2.5-3 หมื่น ก็ได้เงินในอนาคตนี่แหละครับ บัตรๆทั้งหลายมาช่วยให้กระแสเงินสดยังไหลเวียนอยู่ได้ แต่ในที่สุดสายป่านก็สิ้นสุดลง ช่วงท้ายๆเริ่มส่งรถบ้างไม่ส่งบ้าง ส่งไม่ครบจำนวนบ้างก็มี จนในที่สุดรถคันนี้ที่จากไป ทิ้งไว้เพียงหนี้สินเป็นภูเขาเลากาไว้ดูต่างหน้า ดังนี้
บัตรเครดิต KTC ประมาณ 50,000 บาท
บัตรกดเงินสด KTC ประมาณ 40,000 บาท
สินเชื่อบุคคล KTC ประมาณ 40,000 บาท
สินเชื่อพร้อมใช้กรุงศรีสไมล์แคช ต้นประมาณ 50,000 บาท (รวมดอกประมาณ 70,000 บาท)
บัตรเครดิตโลตัส ประมาณ 20,000 บาท
บัตรเครดิตเซ็นทรัล ประมาณ 30,000 บาท
บัตรเครดิตโรบินสัน ประมาณ 30,000 บาท
ซิตี้แบ้งค์เรดดี้เครดิต ประมาณ 35,000 บาท
ทั้งหมดนี้เอาเงินเค้ามาใช้ช่วงที่มีรถคันที่สอง จากนั้นช่วงที่ส่งรถคันที่สองก็เริ่มไม่จ่ายบัตรพวกนี้ประมาณ 1 ปี จากนั้นหลังจากรถถูกยึดแล้วก็ยังไม่ได้จ่ายอีก 1 ปี เบ็ดเสร็จประมาณเกือบ 2 ปี จนกระทั่ง KTC เป็นรายแรกที่ฟ้องรวมทั้ง 3 บัตร ยอดแสนกว่าบาท ก็ไปเจรจาทำสัญญายอมในศาลผ่อนแบบขั้นบันไดสามปีจบ (ปีแรกเดือนละ 1,500 บาท, ปีสองเดือนละ 3,000 บาท, ปีสามเดือนละ 6,000 บาท) ซึ่งเมื่อมีบทเรียนจาก KTC จึงเริ่มศึกษาจากเว็บไซท์ถึงวิธีการต่อสู้กับมัน โดยปีแรกที่เริ่มผ่อน KTC ก็หยอดเจ้าอื่นไปด้วย เจ้าละ 500 บาท/เดือน และเริ่มเจรจาปิดแบบ 10 งวดทีละรายโดยเริ่มจากรายเล็กไล่ไปหารายใหญ่ ดังนี้
โลตัส ยอด 20,000 บาท ขอปิด 10,000 บาท (1,000 x 10 เดือน)
เซ็นทรัล ยอด 30,000 บาท ขอปิด 23,000 บาท ((500 x 1 เดือน) + (2500 x 9 เดือน))
ซิตี้แบ้งค์ ยอด 40,000 บาท ขอปิด 27,000 บาท (4,500 x 6 เดือน)
ปัจจุบันเพิ่งปิดได้ 3 บัตร ล่าสุดเจรจาปิดกับ KTC ส่วนที่เหลือ 6,800 x 10 เดือน = 68,000 บาท (เข้าปีที่ 3 ซึ่งต้องจ่ายเดือนละ 6,000 บาทพอดี จ่ายเพิ่มเดือนละ 800 บาท แต่จบเร็วขึ้น 2 เดือน)
จากนั้นก็จะเหลือกรุงศรีประมาณ 7-8 หมื่น + โรบินสัน ประมาณ 3 หมื่น + หนี้รถคันแรก ประมาณ 7 หมื่น (ดอกไม่เดิน)
มีอันนึงที่ยังสงสัยอยู่คือรถคันที่สองยืดไปเกือบสองปีแล้วยังไม่มีแจ้งส่วนต่างมา กลัวว่าจะมาอีกทีเป็นหมายศาลจังเลย แต่ก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่มีส่วนต่าง หรือข้อมูลตกหล่น เพราะในช่วงที่รถถูกยึดในนามของธนาคารเอไอจี เพื่อรายย่อยนั้น ทางเอไอจีก็ถูกควบรวมกับกรุงศรีออโต้พอดี ก็ได้แต่หวังลึกๆ ว่ารถคันนี้จะไม่กลับมาก่อปัญหาในภายหลัง ถ้ามีผู้รู้พอจะทราบก็ช่วยชี้แนะด้วยครับ
จากมุมที่มืดมิด จากชีวิตที่มืดมน ปัจจุบันเริ่มเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์แล้ว แม้จะยังอีกไกล แต่ก็จะก้าวไปให้ถึง จะรอวันฟ้าหลังฝน ฟ้าคงสวยงาม ไว้ถึงวันนั้นเมื่อใดจะกลับมาเล่าสู่กันฟังใหม่ครับ
คนหลงผิด

อ่านเรื่องราวของคุณแล้ว ชีวิตมันช่างเหมือนกันจริงๆ กะการเป็นหนี้ เรียนจบ ทำงาน ไม่มีภาระ ไม่เคยส่งพ่อ แม่ เก็บเงินนิดหน่อย ออกรถ มือสอง มีบัตรเครดิต แต่งรถ รูดล้อแม็ก รูดเครืองเสียง แต่งรถแข็งกะเพื่อน กิน เที่ยว ใช้ชีวิต ฟุ่มเฟือย หรูหรา เพราะไม่มีภาระ ตอนนั้นเงินเดือนน้อยกว่าคุณด้วยซ้ำ เงินเดือนหมื่นต้นๆเอง รู้จักชมรมนี้ มา สามปีแระ จนถึงตอนนี้ หนี้ก็ยังไม่ลดเลย ยังเหมือนเดิม ไม่รู้เป็นไร มีเหตุผลหลายอย่าง แต่ตอนนี้จะเอาจริง เอาจังแล้วล่ะ คิดว่าปีนี้หนี้ต้องลดบ้างละไม่มากก็น้อย สู้ไปด้วยกันค่ะ

ไปด้วยกัน ไปได้ไกล