อีกด้านของชีวิต(หนี้)

kaewja เขียน: 199974_473696679330609_2030440722_n.jpg[/attachment [color=#ff00bb] พอเกิดเรื่องราวมากมายในชีวิต เราจึงรู้ว่า ที่สุดคนที่อยู่ข้างเรา ไม่เคยเปลี่ยนแปลงคือ พ่อแม่เราค่ะ จึงตั้งใจ ทำวันนี้ เพื่อคุณแม่ ของแก้วจ๋าค่ะ ชดใช้กับสิ่งที่ทำไม่ดีไปก่อนหน้านี้ แม้จะช้าบ้างดี กว่าไม่ทำเลยค่ะ [/color][/quote] [color=#bb00bb]อ่านแล้ว นึกถึงเรื่องราวของตัวเอง....คุณพ่อเสียชีวิตไป ตั้งแต่ตอนน้ำมนต์อายุได้ ๑๒ ขวบ มีน้องคนเล็กสุด ตอนนั้น อายุก็แค่ ๕ ขวบ น้องสาวคนรองจากน้ำมนต์ อายุ ๑๑ ขวบ มีพี่อีก ๓ คน น้ำมนต์เป็นคนที่ ๔ ของบ้าน.... จำได้ว่า แม่เล่าว่า ตอนพ่อเสีย มีเงินติดตัวอยู่ ๔๐๐ บาท แถมหนี้มาอีก ประมาณ ๔๐๐๐๐บาท แม่น้ำมนต์ไม่มีความรู้ อ่าน เขียน ภาษาไทยไม่ได้.....รู้ภาษาจีนนิดหน่อย.... แต่แม่ก็สู้....ทำทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเป็น รับจ้างซักรีด....เย็บเสื้อโหล....งานบ้าน....สารพัด ที่จะมีรายได้มาเลี้ยงลูกเล็กๆ อีก ๓ คน ส่วนพี่ ๓ คนโต ก็ไม่ได้เรียนหนังสือสูงมากนัก... ต้องทำงาน เพื่อจุนเจือครอบครัว..... แม่บอกว่า พวกเรา ๓ คนเล็ก โชคดี ที่ได้เรียนหนังสือ เพราะแม่รู้ว่า ไม่มีความรู้นั้น ลำบากมาก.....(น้ำมนต์จบแค่ ปวช แต่เป็นหลักสูตรภาษาอังกฤษ) น้ำมนต์เรียนน้อย ต้องทำงานเพื่อช่วยทางบ้าน จึงไม่ได้เรียนต่อ.....เพราะอยากให้น้องคนเล็ก อีก ๒ คน ได้เรียนสูง ๆ (แต่อาจจะด้วยความขี้เกียจของเราด้วย ประกอบกับสงสารแม่) แต่น้ำมนต์ก็ไม่เสียใจเลย เพราะทุกวันนี้ น้องคนเล็ก ๒ คน ก็เป็นคนดี และเป็นที่พึ่งให้กับแม่ได้..... ณ ตอนที่น้ำมนต์ยังเป็นเด็ก......ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก...รู้แต่ว่า รักพ่อมากกว่า เพราะแม่ชอบดุว่าบ่อยๆ ส่วนพ่อไม่เคยตีลูกเลย.... น้ำมนต์ไม่เคยแสดงความรักกับแม่มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นการกอด หอม หรือกราบเท้าแม่..... จนเมื่อน้ำมนต์ได้ปฏิบัติธรรม ฟังธรรมของพระพุทธองค์ ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม จะนำมาเทศน์อบรมสั่งสอนญาติโยมอยู่เสมอๆ เมื่อสมัยที่หลวงพ่อยังไม่วางอุเบกขา (น้ำมนต์ไม่ทันค่ะ ได้แต่ฟังเทปที่ญาติธรรมนำมาแจก) น้ำมนต์ได้ปฏิบัติตามที่หลวงพ่ออบรมสั่งสอน....โดยการขออโหสิกรรมกับแม่.... นำดอกไม้ เอาน้ำให้ภาชนะ ใส่น้ำอบให้หอม กล่าวคำขออโหสิกรรม..... จากนั้น ล้างเท้าให้แม่ เอาแป้งหอมทาเท้าเล็กๆ ของแม่....กราบลงที่เท้า.... แล้วเอาส่วนที่ต่ำที่สุดของแม่ คือ เท้า วางลงบนส่วนที่สูงที่สุดของเราคือ ศรีษะ... แม่ให้พรแก่ลูกๆ และ หลานๆ รวมถึงสามีของน้ำมนต์ด้วย... เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้.....อบอุ่น...นุ่มนวล มีความสุข....ที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อน ทุกวันนี้ เวลาน้ำมนต์ไปเยี่ยมแม่ พาแม่ไปทานข้าว..... ครอบครัวเราจะกอดกัน และ หอมแก้มกันเสมอๆ ไม่รู้สึกเขินอายเหมือนเมื่อก่อน.. แฟนน้ำมนต์ และ ลูก ชอบแหย่แม่น้ำมนต์โดยการเอามือไปเขย่าต้นแขนของแม่.... แม่ก็จะหัวเราะอย่างมีความสุข เด็กๆ ก็จะขำ เวลาเห็นเนื้อเหี่ยวๆ ที่ต้นแขน แกว่งไปแกว่งมา... ทุกครั้งที่เวลาน้ำมนต์มีความทุกข์ น้ำมนต์จะนึกถึงความอดทนของแม่ที่เลี้ยงดูลูกเล็กๆ ๓ คน เพียงลำพัง....แล้วเราหละ..ยังมีสามีเป็นที่พึ่ง มีพี่น้อง ที่คอยให้กำลังใจกันและกัน....เราต้องอยู่ได้.. [/color] [color=#008888][b]ขอบพระคุณความดี...ความอดทน...ความรักอันบริสุทธิ์.....ที่ปราศจากเงื่อนไขใดๆ.... แบบอย่างที่ดีอีกมากมาย....ของผู้ที่เป็นแม่ทุกคนในโลกนี้...[b][/b]. [/b][/color][attachment=6044]199974_473696679330609_2030440722_n.jpg[/attachment



พอเกิดเรื่องราวมากมายในชีวิต เราจึงรู้ว่า ที่สุดคนที่อยู่ข้างเรา
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงคือ พ่อแม่เราค่ะ จึงตั้งใจ ทำวันนี้ เพื่อคุณแม่
ของแก้วจ๋าค่ะ ชดใช้กับสิ่งที่ทำไม่ดีไปก่อนหน้านี้ แม้จะช้าบ้างดี
กว่าไม่ทำเลยค่ะ

อ่านแล้ว นึกถึงเรื่องราวของตัวเอง....คุณพ่อเสียชีวิตไป ตั้งแต่ตอนน้ำมนต์อายุได้ ๑๒ ขวบ

มีน้องคนเล็กสุด ตอนนั้น อายุก็แค่ ๕ ขวบ น้องสาวคนรองจากน้ำมนต์ อายุ ๑๑ ขวบ

มีพี่อีก ๓ คน น้ำมนต์เป็นคนที่ ๔ ของบ้าน....

จำได้ว่า แม่เล่าว่า ตอนพ่อเสีย มีเงินติดตัวอยู่ ๔๐๐ บาท แถมหนี้มาอีก ประมาณ ๔๐๐๐๐บาท

แม่น้ำมนต์ไม่มีความรู้ อ่าน เขียน ภาษาไทยไม่ได้.....รู้ภาษาจีนนิดหน่อย....

แต่แม่ก็สู้....ทำทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเป็น รับจ้างซักรีด....เย็บเสื้อโหล....งานบ้าน....สารพัด

ที่จะมีรายได้มาเลี้ยงลูกเล็กๆ อีก ๓ คน ส่วนพี่ ๓ คนโต ก็ไม่ได้เรียนหนังสือสูงมากนัก...

ต้องทำงาน เพื่อจุนเจือครอบครัว..... แม่บอกว่า พวกเรา ๓ คนเล็ก โชคดี ที่ได้เรียนหนังสือ

เพราะแม่รู้ว่า ไม่มีความรู้นั้น ลำบากมาก.....(น้ำมนต์จบแค่ ปวช แต่เป็นหลักสูตรภาษาอังกฤษ)

น้ำมนต์เรียนน้อย ต้องทำงานเพื่อช่วยทางบ้าน จึงไม่ได้เรียนต่อ.....เพราะอยากให้น้องคนเล็ก

อีก ๒ คน ได้เรียนสูง ๆ (แต่อาจจะด้วยความขี้เกียจของเราด้วย ประกอบกับสงสารแม่)

แต่น้ำมนต์ก็ไม่เสียใจเลย เพราะทุกวันนี้ น้องคนเล็ก ๒ คน ก็เป็นคนดี

และเป็นที่พึ่งให้กับแม่ได้.....

ณ ตอนที่น้ำมนต์ยังเป็นเด็ก......ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก...รู้แต่ว่า รักพ่อมากกว่า เพราะแม่ชอบดุว่าบ่อยๆ

ส่วนพ่อไม่เคยตีลูกเลย....

น้ำมนต์ไม่เคยแสดงความรักกับแม่มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นการกอด หอม หรือกราบเท้าแม่.....

จนเมื่อน้ำมนต์ได้ปฏิบัติธรรม ฟังธรรมของพระพุทธองค์ ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม

จะนำมาเทศน์อบรมสั่งสอนญาติโยมอยู่เสมอๆ เมื่อสมัยที่หลวงพ่อยังไม่วางอุเบกขา

(น้ำมนต์ไม่ทันค่ะ ได้แต่ฟังเทปที่ญาติธรรมนำมาแจก)

น้ำมนต์ได้ปฏิบัติตามที่หลวงพ่ออบรมสั่งสอน....โดยการขออโหสิกรรมกับแม่....

นำดอกไม้ เอาน้ำให้ภาชนะ ใส่น้ำอบให้หอม กล่าวคำขออโหสิกรรม.....

จากนั้น ล้างเท้าให้แม่ เอาแป้งหอมทาเท้าเล็กๆ ของแม่....กราบลงที่เท้า....

แล้วเอาส่วนที่ต่ำที่สุดของแม่ คือ เท้า วางลงบนส่วนที่สูงที่สุดของเราคือ ศรีษะ...

แม่ให้พรแก่ลูกๆ และ หลานๆ รวมถึงสามีของน้ำมนต์ด้วย...

เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้.....อบอุ่น...นุ่มนวล มีความสุข....ที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อน

ทุกวันนี้ เวลาน้ำมนต์ไปเยี่ยมแม่ พาแม่ไปทานข้าว.....

ครอบครัวเราจะกอดกัน และ หอมแก้มกันเสมอๆ ไม่รู้สึกเขินอายเหมือนเมื่อก่อน..

แฟนน้ำมนต์ และ ลูก ชอบแหย่แม่น้ำมนต์โดยการเอามือไปเขย่าต้นแขนของแม่....

แม่ก็จะหัวเราะอย่างมีความสุข เด็กๆ ก็จะขำ เวลาเห็นเนื้อเหี่ยวๆ ที่ต้นแขน แกว่งไปแกว่งมา...

ทุกครั้งที่เวลาน้ำมนต์มีความทุกข์ น้ำมนต์จะนึกถึงความอดทนของแม่ที่เลี้ยงดูลูกเล็กๆ ๓ คน

เพียงลำพัง....แล้วเราหละ..ยังมีสามีเป็นที่พึ่ง มีพี่น้อง ที่คอยให้กำลังใจกันและกัน....เราต้องอยู่ได้..

ขอบพระคุณความดี...ความอดทน...ความรักอันบริสุทธิ์.....ที่ปราศจากเงื่อนไขใดๆ....

แบบอย่างที่ดีอีกมากมาย....ของผู้ที่เป็นแม่ทุกคนในโลกนี้....

ขอบคุณพี่บัวนะคะ สำหรับเรื่องราวน่ารักๆในครอบครัวที่นำมาเล่าสู่กันฟังเสมอ

ที่ชื่นชมพี่บัวมากเพราะว่าเคยคิดไว้ค่ะ ว่าจะเป็นแม่แบบที่พี่บัวเป็นอยู่ในตอนนี้

ส่วนหน้าที่ลูก ที่มีต่อแม่ ก็ได้ตอบแทนพระคุณของแม่ตามกำลังที่ทำได้ค่ะ

กอดนะบ่อย แต่หอมล่ะสิ งานยาก แบบว่าตอนเล็กๆแม่ไม่ชอบให้หอมเลยฝังใจ

แต่จะพยายาม


ดีใจเหมือนกันค่ะที่ยังมีแม่ให้กอด ยังเห็นแม่ยิ้ม หัวเราะ อยู่กับเรา

แม่เมย์ไม่เคยไปปฏิบัติธรรมเหมือนพี่บัวเลยค่ะ มีแต่คอยอนุโมทนากับคุณลูกอย่างเดียว

บอกแต่ว่าแม่ยังไม่พร้อมๆ ก็เลยพยายามเอาธรรมะที่เรียนรู้มาพูดให้ฟังแทนค่ะ

อนุโมทนาบุญกับคุณแม่พี่บัวด้วยนะคะ แก่แล้วเราจะมีบ้างรึเปล่าน้า แก็งค์ทัวร์ธรรมะเนี่ย

อาย...พี่บัว ไม่ได้เริ่ดขนาดนั้น
เกเร บ่อย... กะแม่ สมัยก่อนดื้อ บรรลัย เถียงคำไม่ตกฟาก
จนมาเจอความทุกข์ที่ถาโถม แล้วสงสารแม่ที่สุด อาจจะบุญเก่าเรายังมี เกิด พุทธิปัญญาขึ้นมาว่า
"ความสุขของแม่คือ ความดีของลูก" เลยอยากเป็นคนดีของแม่มากๆ ไม่อยากให้แม่ต้องร้องไห้เพราะเรา

ปัจจุบันหน้าที่ถูกโอนย้ายถ่ายเทมายัง "ฝาชี" ก็เกเรบ่อย เถียงตลอด สามีพูดคำ เมียยิงไปสองโหล
ลูกๆของพี่บัวดิ...ดีใจกับตัวเองจริงๆ ลูกมันไม่ยักจะดื้อรั้นอะไรกะแม่มาก
หรือเป็นบุญที่เราทำกับแม่ ลูกเลยน่ารัก น่ารักจนอายตัวเอง ช่างเป็นแม่ที่บ้าบอคอแตกเสียจริง
หลายๆครั้ง ยายแม่ ชวนลูกไปโอเกะ
สามีหรือพ่อบ้านไม่ชอบ บอกร้องที่บ้านก็ได้
นังเมียบอก...ไม่เอา ไม่มีแอร์ ร้อน เสียงไม่เพราะ ดนตรีไม่โดน เพลงเก่า บลา บลา...
แม่ลูกไปกันสามคน ร้องเพลงจนคอแหบคอแห้งกลับบ้าน 555++
เหมือนจะบอกกับคนรอบๆข้างว่า ฉันจะเป็นแบบนี้ ฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด แต่...ฉันก็จะเป็นของฉันแบบนี้ พวกเธอรับได้ ก็รับ รับไม่ได้ก็ต้องรับ เอิ๊กกกกก
สักวัน คงต้องโดนเตะก้านคอสักที อิ...อิ...

วันก่อนๆ ไปเยี่ยมแม่กับพ่อของลุงนกที่บ้าน ก่อนออกจากบ้าน จะชอบกอดแม่ลุงนกแรงๆ แรกๆแม่ลุงนกจะตกใจ และอายๆ เดี๋ยวนี้ ชอบบบ 555++
เวลาเข้าไปกอดแม่ลุงนก จะเอียงหน้าให้หอมแก้มด้วย อิ...อิ...บอกแล้ว กอดกันบ่อยๆ ดีจะตาย
เอ่อ..ทัวร์ธรรมะเหรอ...โยนไปทางพี่น้ำมนต์เลย ถ้าทัวร์กิน ทัวร์โอเกะ พี่บัวรับคร้า 555++

สมกับเป็น Happy girl ค่ะ มีความสุขกับสิ่งที่มีค่ะ

แฟนที่คบกันมานานบอกเราว่า รู้มั๊ยว่าตัวเองเป็นคนที่แตะไม่ได้

คำพูดนี้คุ้นๆ หูเรา เหมือนกันค่ะ อดีตคนข้างกายก็เคยพูดกับ
แก้วจ๋าแบบนี้ค่ะ หญิงชอบแย้ง ประมาณว่า พูดมาคำเราสวน
คำมัง ก็เป็นคนขี้สงสัย แก้วจ๋าจะยอมนิ่ง สยบต่อเมื่อหาเรื่อง
ค้านไม่ได้แล้วต่างหากค่ะ


เดี๋ยวนี้ แก้วจ๋าก็ใจเย็นขึ้นมาก ฟังมากขึ้นคิดก่อนพูดมากขึ้น
ขอบคุณที่การเป้นหนี้ ได้เปลี่ยนตัวเองมากมาย ในทางที่ดีขึ้น
ค่ะ กับคุณแม่ ซึ่งแต่ก่อน พูดกันไม่เกิน 2 คำ ต้องผิดหูกันตลอด
ทั้งที่ สมัยเด็กเราติดแม่มาก แม่เป็นคนช่างแต่งตัว เลยชอบจับ
แก้วจ๋าและญาติผู้พี่แต่งตัวแบบฝาแฝด เวลาไปไหนที ต้องเข้า
ร้านตัดชุดเป็นพิเศษ ดูคุณหนูมากค่ะ เรามาผิดใจกันตอนมีคน
รู้ใจเข้ามาค่ะ

พอเกิดเรื่องราวมากมายในชีวิต เราจึงรู้ว่า ที่สุดคนที่อยู่ข้างเรา
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงคือ พ่อแม่เราค่ะ จึงตั้งใจ ทำวันนี้ เพื่อคุณแม่
ของแก้วจ๋าค่ะ ชดใช้กับสิ่งที่ทำไม่ดีไปก่อนหน้านี้ แม้จะช้าบ้างดี
กว่าไม่ทำเลยค่ะ

[/quote]


เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะพี่แก้ว เราโชคดีที่ยังมีโอกาสแก้ไขในขณะที่คุณแม่ยังอยู่

เมื่อก่อนเป็นเหมือนพี่แก้วกับคุณแม่เลยค่ะ คุยกันได้ไม่เท่าไหร่ ขัดใจกันอีกแล้ว

แม่บอกว่าพูดไม่ค่อยเข้าหู เป็นเด็กชอบเถียง แต่ก่อนชอบเถียงเอาชนะด้วยค่ะ

ไม่รู้เหมือนกันว่าชนะแล้วได้อะไร ขอให้ชนะก็พอ


ตั้งแต่เริ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม แม่ใจเย็นและเกรงใจลูกมาก ไม่รู้เป็นเพราะอะไรค่ะ

คงเป็นเพราะเราใจเย็นมากขึ้น มีเหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้นก็ไม่ตระหนกตกใจ

แม่บอกว่าธรรมะทำให้ลูกแม่เปลี่ยนไป แม่จะมีโอกาสไปสวรรค์เพราะลูกนี่แหละ (ไม่รู้ลูกจะพาไปสวรรค์หรือลงนรกก็ไม่รู้ )

ขอให้บุญที่แก้วได้ทำ เป็นปัจจัยให้คุณแม่พี่แก้วสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรให้พี่แก้วไปนานๆ

นะคะ

กอบัว เขียน: อาย...พี่บัว ไม่ได้เริ่ดขนาดนั้น
เกเร บ่อย... กะแม่ สมัยก่อนดื้อ บรรลัย เถียงคำไม่ตกฟาก
จนมาเจอความทุกข์ที่ถาโถม แล้วสงสารแม่ที่สุด อาจจะบุญเก่าเรายังมี เกิด พุทธิปัญญาขึ้นมาว่า
"ความสุขของแม่คือ ความดีของลูก" เลยอยากเป็นคนดีของแม่มากๆ ไม่อยากให้แม่ต้องร้องไห้เพราะเรา

ปัจจุบันหน้าที่ถูกโอนย้ายถ่ายเทมายัง "ฝาชี" ก็เกเรบ่อย เถียงตลอด สามีพูดคำ เมียยิงไปสองโหล
ลูกๆของพี่บัวดิ...ดีใจกับตัวเองจริงๆ ลูกมันไม่ยักจะดื้อรั้นอะไรกะแม่มาก
หรือเป็นบุญที่เราทำกับแม่ ลูกเลยน่ารัก น่ารักจนอายตัวเอง ช่างเป็นแม่ที่บ้าบอคอแตกเสียจริง
หลายๆครั้ง ยายแม่ ชวนลูกไปโอเกะ
สามีหรือพ่อบ้านไม่ชอบ บอกร้องที่บ้านก็ได้
นังเมียบอก...ไม่เอา ไม่มีแอร์ ร้อน เสียงไม่เพราะ ดนตรีไม่โดน เพลงเก่า บลา บลา...
แม่ลูกไปกันสามคน ร้องเพลงจนคอแหบคอแห้งกลับบ้าน 555++
เหมือนจะบอกกับคนรอบๆข้างว่า ฉันจะเป็นแบบนี้ ฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด แต่...ฉันก็จะเป็นของฉันแบบนี้ พวกเธอรับได้ ก็รับ รับไม่ได้ก็ต้องรับ เอิ๊กกกกก
สักวัน คงต้องโดนเตะก้านคอสักที อิ...อิ...

วันก่อนๆ ไปเยี่ยมแม่กับพ่อของลุงนกที่บ้าน ก่อนออกจากบ้าน จะชอบกอดแม่ลุงนกแรงๆ แรกๆแม่ลุงนกจะตกใจ และอายๆ เดี๋ยวนี้ ชอบบบ 555++
เวลาเข้าไปกอดแม่ลุงนก จะเอียงหน้าให้หอมแก้มด้วย อิ...อิ...บอกแล้ว กอดกันบ่อยๆ ดีจะตาย
เอ่อ..ทัวร์ธรรมะเหรอ...โยนไปทางพี่น้ำมนต์เลย ถ้าทัวร์กิน ทัวร์โอเกะ พี่บัวรับคร้า 555++

ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วขำ พี่บัวเป็นอย่างนั้นจริงค่ะ ฟันธง!!

เวลาอ่านเรื่องพี่บัวทีไรแอบอิจฉาเสมอๆเลยค่ะ คุณแม่พี่บัวโชคดี ที่มีลูกๆหลานๆ ที่น่ารัก

ขอให้คุณแม่พี่บัวสุขภาพแข็งแรง ส่วนพี่บัวก็อย่าเจ็บ อย่าจนนะคะ (ถ้าหนูมีลูกเมื่อไหร่ จะโทรไปขอรับคำ

แนะนำจากพี่บัวนะคะ จองเอาไว้ก่อน ไม่ได้เกี่ยวกับหนี้เล้ยยยเนอะๆ 555++)

ส่วนโอเกะเนี่ย ของชอบไม่แพ้ธรรมะ เล้ยยย

ป.ล. ฝากความห่วงใยถึงคุณพ่อ คุณแม่พี่นกกระจอกเทศ มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เป็นห่วงด้วยอีกคนค่ะ

หายไปเป็นอาทิตย์เพราะไม่สบาย ไอไม่หยุด และเจ้าหนี้ก็ยังตามทวงไม่หยุดเช่นกัน

จากเดิม Umay+ เสนอส่วนลดมาให้ที่ 36,000 ยังไม่ตกลง สูงไปยังไม่มีตังค์

พอเราไม่ยอมตกลงก็โมโหบอกว่าจะไม่ได้ส่วนลดแบบนี้แล้วนะ

ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ลดอีกก็ไม่ว่าขอเวลาซัก3-4 เดือน เค้าบอก ไม่ได้ค่ะ เรารอไม่ได้ขนาดนั้น

เอ่อ รอไม่ได้ก้ต้องรอ (จะเอามีดมาจิ้มพุงดิชั้นรึไง )


ล่าสุดโทรมาเสนอส่วนลดใหม่ที่ 28,000 ดูดีขึ้นแต่ยังไม่โดน เพราะถ้าจ่ายไปแล้วหมดตัวเลย

เลยบอกไปว่า ขอบคุณมากๆนะคะ แต่ว่าพี่ยังไม่พร้อม ขอเวลาอีกนิดส์ส์ส์นึง

ไหนว่าไม่ลดอีกแล้วไง ^_*

เมื่อวานไปอบรมกับทางชมรมมา อยากจะขอบคุณกรรมการทุกท่าน

ที่สละเวลามาให้ความรู้กับสมาชิก

@พี่กอบัว ตัวจริงสวยอ่ะ เพราะใช้เซรุ่ม...เอ้ย เซรั่ม 555++ รึเปล่าค่ะ พี่บัวน่ารักและเป็นกันเองมาก

อยากคุยด้วยอีกแต่เห็นซุปตาร์กำลังยุ่งเลยไม่ได้คุยกันเลย ดีใจมากมายได้เจอตัวจริง

ขอบคุณที่มาให้ความรู้กับน้องๆสมาชิกนะคะ

@พี่นกกระจอกเทศ ตัวจริงใจดี น่ารัก ไม่เหมือนที่มโนเอาไว้เลย ขอบคุณสำหรับ ความรู้ดีๆมากมายค่ะ

@คุณ Narasingh ตอนแรกนึกว่าเป็นแขก แอบกลัวตอนแรก จริงๆใจดีมาก

ขอบคุณอีกหลายๆท่าน คุณอาประพัฒน์ คุณอาชาร์วิน คุณbatk คุณGOKU คุณmom23

ขอบคุณจากใจค่ะ ปกติเป็นคนคุยเก่งแต่เมื่อวานไม่กล้าคุยกับใครเลยยกเว้นพี่ที่นั่ง

ข้างๆกัน คนเยอะจัด แอบเขิล ยินดีที่ได้พบกันนะคะ

เมื่อสักครู่ได้ออกงิ้วเล็กน้อยกับสำนักงานกฎหมายแห่งหนึ่ง ที่กล้าล้ำเส้นโทรไปที่ทำงาน

และยังขอสายฝ่ายบุคคล บอกฝ่ายบุคคลว่าติดต่อจาก power buy เสร็จแล้วค่อยขอสายเรา ทั้งๆที่ตอน

ให้สมัครให้เบอร์ไป บอกแล้วว่าเป็นเบอร์ตรง ไม่ยอมโทร ดันโทรหาฝ่ายบุคคล กดดันกันแบบนี้สวยแน่




A: คุณHappygirl หรือค่ะ ดิชั้นติดต่อจากบัตร Power buy นะคะ

H: ทำไมคุณไม่โทรเข้ามือถือค่ะ

A: ติดต่อไม่ได้ค่ะ เรื่องเงินคงค้างของบัตรว่ายังไงค่ะ

H: ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ เดี๋ยวมีแล้วจะติดต่อชำระไปค่ะ

A: นี่คุณก็ไม่จ่ายมาตั้งหลายเดือนแล้วนะคะ เอาเป็นยอดขั้นต่ำก็ได้ ยอดไม่เยอะเท่าไหร่

H: ขั้นต่ำก็ยังไม่มีค่ะ ดิชั้นมีหลายบัตร ตอนนี้ยังไม่สะดวก และถ้าคุณเห็นว่ายอดมันนิดหน่อย

ช่วยชำระแทนหน่อยสิค่ะ สำหรับดิชั้นมันเยอะค่ะ

A: ตามที่ power buy ลงข้อมูลมา คุณได้ปฏิเสธการชำระตลอด

H: เดี๋ยวค่ะๆ เมื่อไหร่กันค่ะที่ดิชั้นปฏิเสธการชำระ ดิชั้นตอบว่าไม่มี ไม่เคยพูดว่าไม่จ่าย

ไม่มีคือไม่มีเงินจะจ่าย แต่ไม่จ่ายคือมีแล้วไม่ยอมจ่าย เข้าใจภาษาไทยมั๊ยค่ะ

A: ดิชั้นก็ไม่ทราบหรอกนะคะ ว่าคุณมีหรือไม่มี

H: อ้าว!! ไม่ทราบแล้วมาใส่ร้ายดิชั้นแบบนี้ได้ยังไงกันค่ะ

A: ไม่ได้ใส่ร้ายค่ะ ทางบัตร power buy เค้าลงข้อมูลไว้นะคะ

H: เหรอค่ะ เค้าบันทึกไว้อย่างนั้นหรือค่ะ บอกว่าเจ้าหน้าที่ชื่ออะไร จะโทรไปด่า power buy เดี๋ยวนี้เลย

มาลงข้อมูลแบบนี้ได้ยังไง ใส่ร้ายกันชัดๆ (แอบดราม่า เหมือนโดนรังแก )

A: เค้าไม่ได้ลงชื่อไว้หรอกค่ะ

H: ตายละ อย่างนั้นก็ด่าได้ทุกคนเลยสิค่ะ คุณช่วยยืนยันมาตรงนี้เลยค่ะ ดิชั้นจะอัดเสียงเอาไว้ว่า power

buy มาบันทึกข้อมูลใส่ร้ายดิชั้น จะเอาไปอ้างอิง ต่อว่าpower buy ซะหน่อย

A: เค้าไม่ได้บอกว่าปฏิเสธการชำระหรอกค่ะ แค่บอกว่ายังไม่มีเงิน ยังไม่พร้อม

H: อ้าวๆ นี่คุณแอบอ้างหนิ จะให้ทำเรื่องแจ้ง power buy มั๊ยค่ะ (พยายามพูดแทรกตลอดเวลา)

คุณกรุณาฟังให้จบก่อนได้มั๊ยค่ะ ถ้าคุณโทรมาแล้วไม่ฟังดิชั้นพูดจะโทรมาทำไม

A: เอาแบบนี้ละกันหาคนที่พูดจารู้เรื่อง และพร้อมจะรับฟังมาเจรจาแล้วกันนะคะ power buy เค้ายังพูดกับ

ดิชั้นดีกว่านี้อีก อย่ามาพยายามตะโกนลำโพงแตก ขี้เกียจทะเลาะด้วย วางหู!!


สรุปไม่ได้ความใดๆแต่อยากจะสั่งสอนมัน ว่าอยากได้ตังค์อย่ามาใช้วิธีกดดันกัน พูดจากันดีๆก็รูเรื่อง

และเราพร้อมจะเจรจา ส่งมาแบบนี้ก็ได้กลับไปแบบนี้แหละ


ปล. ปกติเป็นคนเรียบร้อย ขี้สงสาร แต่บังเอิญว่ามีคนมากระตุ้นต่อมมารเข้า เลยจัดซะหน่อย

นี่ขนาด สนง.แรกนะเนี่ย เหนื่อยวุ้ย

มันต้องให้ได้อย่างนี้

ตอบกลับไปแบบนี้ก็ดีแล้วครับ

สู้กันต่อไป

ขอบคุณมากค่ะ คุณNarasingh สำหรับกำลังใจและน้ำใจที่มาเป็นวิทยากรอบรม ให้ความรู้กับเพื่อนสมาชิก

ขอให้หมดหนี้เร็วๆนะคะ

หลังจากที่หายยุ่งๆจากงาน ก็แอบมีข่าวเรื่องงานแว่วมาแต่ไกลจากเยอรมันว่า มีแววว่าจะตกงาน แป่ว!!

แต่ยังไม่คอนเฟิร์ม เดือนหน้าเจ้านายจะไปเดินทางไปเยอรมันเพราะ MD ใหญ่ จะคุยตัวต่อตัว

โดยไม่มี agenda เฮ้อ!!! อะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับกันไป

ยังไม่ได้ปิดหนี้เลยซักตัว แต่มองอีกมุมก็ยังดีที่เราจะได้เงินก้อน รวมกับที่เก็บเอาไว้ ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อยนึง

ตอนนี้เจ้าหนี้ก็เริ่มปล่อยให้ สนง.กฎหมายทวงแทนแล้ว ซึ่งส่วนใหญ่จะพูดจาแย่ๆ คงจะมีดีๆบ้าง แต่คง

ไม่มาก เมื่อวานไปอบรมมา พี่บัวบอกว่ามีบางคนโทรมาร้องไห้เลย ก็คิดอยู่ว่ามันถึงขนาดนั้นเลยหรือนี่

อาจจะเป็นเพราะยังไม่เคยเจอ เจอแย่สุดๆก็คงเป็นอิออน (เห็นพี่บัวจะชวนไปล้อมอิออน ไปวันไหนอย่าลืม

เรียกด้วยนะคะ ) มาวันนี้เริ่มเจอทวงจาก สนง.กฎหมายแล้ว เข้าใจทันทีว่าทำไมถึงมีคนร้องไห้

แต่สำหรับตัวเองไม่มีวันเสียน้ำตาเพราะคนที่ไร้ความเมตตาต่อมนุษย์ด้วยกันแบบนี้เด็ดขาด

มีแต่เสียอารมณ์และเสียเหงื่อ (เพราะเถียงกับมันจนเหนื่อย)

เข้าใจนะคะว่าอยากได้เงินคืน เราเองก็อยากจะจ่ายคืน แต่เราควรจะพูดจากันด้วยเหตุด้วยผล

คงจะดีต่อกันทั้ง2ฝ่าย เจรจาแบบ win-win ดีกว่า เผื่อเจ้าหนี้เข้ามาอ่านก็ อยากจะบอกว่า วิธีข่มขู่

คงจะใช้ได้กับแค่บางคน แต่ไม่ทุกคน โดยเฉพาะกับเรา


ปกติเป็นคนใจอ่อนและบ่อน้ำตาตื้น แต่เป็นกับคนที่ดีและมีเหตุผลกับเราเท่านั้น

แต่ถ้าใช้วาจาแบบไม่เห็นคนอื่นเป็นคน มันต้องเจอกันซักตั้ง


คุณมีสิทธิ์ที่จะฟ้อง ดำเนินการทางกฎหมายได้ แต่ไม่มีสิทธิ์มาพูดจาล่วงเกิน ละเมิดสิทธฺิส่วนบุคคลของคน

อื่น


หลายคนที่โดนคนทวงหนี้พูดจาห่วยๆใส่ บางคนก็เข้มแข็งพอที่ต่อสู้ แต่บางคนอาจจะรับไม่ได้

ที่ต้องมาโดนคนที่ไม่แม้แต่จะรู้จักกัน ด่าว่า ต่างๆนาๆ เพียงเพื่อให้ได้เงินเท่านั้น แต่ที่สุดแล้วทุกคนก็ต้อง

ลุกขึ้นสู้ด้วยตัวเอง

ขอบคุณพี่ๆกรรมการทุกท่าน ที่เอื้อเฟื้อความรู้และกำลังใจให้เสมอมาค่ะ

สิ่งที่คอยเตือนสติตัวเองเสมอคือ ข้อคิดจากเรื่องพระมหาชนก

พระมหาชนกว่ายน้ำกลางทะเล ตามองไม่เห็นฝั่ง ขาก็หยั่งไม่ถึงพื้น แต่ไม่ทรงย่อท้อ ตั้งพระทัยจะว่ายไป

ถึงฝั่งให้จงได้ ไม่อ้อนวอนเทวดา เพียรว่ายน้ำไปกลางทะเล จนในที่สุด นางมณีเมขลา ถึงกับสรรเสริญ

และอุ้มไปส่ง ณ ที่ที่พระองค์ประสงค์จะไป


ถ้าสู้จนถึงที่สุดแล้วแพ้ เราจะยังดีใจ ที่ได้สู้จนถึงที่สุด

แต่ถ้าไม่สู้ เราจะแพ้ ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม


เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนเลยค่ะ

หลงจากหยุดจ่ายไป เกือบจะเข้าเดือนที่ 5 และแล้ว Umay ก็มีตัวเลขที่น่าสนใจเสนอให้
จากยอดหยุด ประมาณ 40,000 นิดๆ ยอดปัจจุบันอยู่ที่ 45,000 กว่า
เสนอมาที่ 20,000 ฮ้า!! ยอดสวยๆแบบนี้ก็คงต้องควักเงินออกมาจ่ายซะดีๆ 555++
รอใบยืนยันมาให้จะรีบไปจ่ายทันใด

หายไปนานเพราะยุ่งมากๆ แต่ก็ยังคิดถึงเพื่อนๆพี่ๆที่ชมรมแห่งนี้อยู่เสมอ
ได้มีโอกาสนำความรู้ที่ได้จากชมรมไปแนะนำให้กับคนอื่นๆ ที่เล่นเน็ตไม่เป็น ไม่รู้จักชมรมหนี้
ให้เค้าได้รู้ถึงสิทธิของลูกหนี้ว่าสามารถทำอะไรได้บ้าง เวลาโดนทวงหนี้เลวๆ และแนวทางปลดหนี้

เมื่อไม่นานมานี้ แม่เล่าให้ฟังว่า พี่ชายของเพื่อนผูกคอตาย เพราะมีหนี้สินมากมาย
ทั้งหนี้สหกรณ์และหนี้บัตรเครดิต ฟังแล้วรู้สึกสลดใจ เราเป็นหนี้ ไม่มีเงินใช้คืนเจ้าหนี้ก็ฆ่าเราไม่ได้
แต่เรากลับเป็นคนฆ่าตัวเอง คงเพราะความขาดสติและหาทางออกไม่เจอ
ตัวเองตายหนีปัญหา แต่ต้องไปรับกรรมไม่รู้อีกกี่ภพกี่ชาติ และทำให้คนที่อยู่ข้างหลัง
ต้องเสียใจกับการจากไปของคนที่รัก ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าคนเราจะกลัวอด กลัวอายมากกว่า กลัวตาย

หลายครั้งที่เคยบอกแนวทางการปลดหนี้ของชมรมนี้ให้ คนที่ไม่มีกำลังจ่ายอีกแล้วฟัง
เค้าถามกลับมาว่า มันทำได้ด้วยเหรอ ดอกเบี้ยมันจะไม่ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเหรอ
แม้แต่การตอบโต้พวกทวงหนี้ ก็พูดว่าอย่าไปพูดรุนแรงกับเค้า เราเป็นหนี้เค้านะ (งง!! ดีมาเราก็ดีตอบ ร้ายมาจะให้พูดดีๆ เอ่อ ไม่ใช่พ่อใช่แม่ จะเก็บไว้บูชาเหรอค่ะ) งั้นก็เชิญจ๊ะจ๋ากับพวกมันต่อไปค่ะ

แต่ว่าตอนนี้เนี่ยดิชั้นกำลังจะหมดศัตรูแล้ว 1 ราย ด้วยแนวทางของชมรม ฝันที่เป็นจริง ฮ่าๆๆๆ

เข้ามาให้กำลังใจอีกคนค่ะขอให้ผ่านวิกฤติต่างๆไปให้ได้ สู้ๆค่ะ แต่ได้แอบอ่านเรื่องราวของคุณHappygirlก็ไม่ใช่เล่นเลยนะคะ เจ๋งสุดๆ กำลังใจคุณดีเยี่ยมเลยค่ะ คิดว่าปัญหาต่างๆเลยกลายเป็นเรื่องเล็กสำหรับคุณไปแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะคะ

ยินดีด้วยนะครับที่เริ่มปิดหนี้ได้

@ คุณ ladda-up ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เราจะผ่านมันไปได้และจะไปสู่จุดที่ดีกว่าวันนี้ค่ะ

@ คุณ Narasingh ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ Umay มันมากวนประสาท ไม่ยอมออกใบยืนยันมาให้

แต่ไม่เป็นไร ไม่ให้ก็ยังไม่จ่าย

วันนี้อารมณ์กำลังดีๆอยู่แล้วเชียว อีซี่บายดันมาแหย่ต่อมมารขึ้นมาจนได้

หลังจากเจรจากันว่าจะปิดจบที่ 20,000ถ้วน ก็โอเคไป แต่ไม่ออกเอกสารยืนยันยอดปิดให้

ได้เจรจากับบุคคลที่บอกว่าเป็นหัวหน้างาน แต่ไม่เคยผ่อนหนักผ่อนเบา พูดเป็นคำเดียวไม่ได้ค่ะๆ อีบร้า!!

อีซี่: คุณสะดวกจ่ายยอดปิดที่ตกลงกันไว้วันนี้เลยมั๊ยค่ะ
H: ค่ะ จ่ายได้วันนี้เเลยค่ะ ขอเอกสารแฟกซ์มาจะไปจ่ายให้ค่ะ
อีซี่: เราได้ขออนุมัติจากผู้บริหารแล้วนะคะและก็อนุมัติแล้ว แต่ตอนนี้ท่านผู้บริหารประชุมไม่รู้จะเสร็จกี่โมง
คุณสามารถไปจ่ายที่สาขาได้เลยค่ะ
H: งั้นดิชั้นรอเอกสารค่ะ ได้เอกสารมาเมื่อไหร่จะไปจ่ายทันที
อีซี่: คือเราไม่สามารถออกเอกสารให้ได้ค่ะ แต่ทางผู้บริหารได้อนุมัติเรียบร้อยแล้ว
H: บริษัทคุณเนี่ยเล่นขายของหรอค่ะ เวลาไปขออนุมัติอะไรถึงได้พูดกันปากเปล่าไม่มีการเซ็นยืนยัน
อีซี่: ไม่ได้อนุมัติปากเปล่านะคะ เรามีข้อมูลอยู่ในระบบค่ะ
H: งั้น print และก็แฟกซ์มาให้ดูหน่อย (เริ่มกรุ่นล่ะนะ)
อีซี่: คุณไปจ่ายได้เลยค่ะ หลังจากนั้นเก็บใบเสร็จไว้เป็นหลักฐาน ถ้าคุณอยากได้เอกสารอีกสองวันจะส่ง
ไปให้ค่ะ
H: ไม่ตกลงค่ะ ถ้าคุณจะให้ดิชั้นจ่าย คุณแฟกซ์ใบยืนยันยอดปิดมา เพราะถ้าดิชั้นไปจ่ายโดยไม่มี
เอกสารอะไรยืนยันเลย คุณก็สามารถมาทวงถามได้อีกและก็บอกว่าดิชั้นแค่ชำระยอดขั้นต่ำ
+ดอกเบี้ย+ค่าทวงถามไป แล้วใครจะรับผิดชอบค่ะ หรือว่าคุณจะรับผิดชอบให้
อีซี่: (เริ่มเสียงแข็ง) ถ้าคุณไม่จ่ายก็เป็นอันว่ายอดที่ตกลงกันไว้ยกเลิก และจะไม่มีส่วนลดอีกแล้วนะคะ
H: ตามสบาย ไม่ลดก็อย่าลด ไม่มีเอกสารมาก็ไม่จ่าย ไม่ต้องโทรมาคุยอีกเลยนะ แค่นี้ สวัสดี!!! (ฮ่วย)


วางสายเลย ไม่สนใจ ไม่มีใบยืนยันมาชั้นก็ไม่จ่าย กว่าจะเก็บเงินมาได้ไม่ใช่ง่ายๆ
ดันมาพูดจามักง่ายว่าให้จ่ายเลยเดี๋ยวเอกสารยืนยันตามมาทีหลัง
เอ่อ อยากจะตะโกนดังๆว่า กรูกินข้าวไม่ได้กินหญ้า (เหมือนเมิง) ฮ่าๆๆ

ยายอีซี่ อะไรไม่รู้ ไม่เคยพัฒนาเลยนะ พูดแบบนี้ตลอดค่ะ ขี้เกียจ

เรื่อง ส่งเอกสาร เป็นเรื่องประจำตัว บางก็บอกว่า เครื่องเสีย อยากได้

ให้ไปรับที่สำนักงาน หรือเขาอิ่มจึงไม่อยากได้เงิน งั้นรอชาติต่อไป

นิสัยเจ้าเล่ห์ เอาเปรียบไม่เคยเปลี่ยน เรามีเงินเสียงดังเสมอค่ะ

ไม่มีหนังสือ ไม่จ่ายค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่แก้ว ไม่มีหนังสือ ไม่จ่ายค่ะ

ล่าสุดเจ้าหน้าที่อีกคนเสียงหวานเชียวโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะรอผู้บริหารเซ็นแล้วส่งมาให้ค่ะ

นั่นแน่ อยากได้ตังค์ล่ะสิ ทำตามกติกาเราซะดีๆ อิอิอิ