ตกงานมีหนี้มหาศาล (ชื่อกระทู้ในเว็บก่อนหายไป)

สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่ๆน้องๆเพื่อนสมาชิกชาวชมรมหนี้บัตรฯ

มีโอกาศเข้ามาเมื่อตอนปลายๆปีที่ผ่านมา พบว่าเว็บหายไป เข้าไม่ได้ สอบถามพี่นกฯไป พบว่ามีปัญหาด้านเทคนิคบางประการ กระทู้หลายๆกระทู้น่าจะหายๆไปจากหน้าเว็บบ้าง ของdaijung ก็เป็นหนึ่งในนั้น เลยอยากจะเอามาแปะไว้ในหน้านี้ เพราะ ณ บัดนี้น้องไดหมดหนี้เรียบร้อย (คือ ยังถือว่าไม่หมดดีนัก แต่ว่าหมดแน่ๆ เพราะยังจ่ายหนี้ตามคำพิพากษาอยู่ เป็นเบี้ยหัวแตก แต่หัวใครแตกไม่รู้ อิอิ)

ท้าวความไปเมื่อปี 2553 daijung หยุดจ่ายหนี้เดือนกันยายน ผ่านมาปีกว่าๆ daijung ผ่านพ้นปัญหาน่าปวดหัวมาพร้อมความมั่นใจ ที่กล้าพูด เพราะว่าหลายๆสิ่งที่ผ่านเข้ามา และความรู้จากเว็บนี้ พร้อมๆกำลังใจของคนหัวอกเดียวกัน ทำให้รู้ว่า เราไม่ได้ทุกข์คนเดียวในโลก

ตอนหยุดจ่ายมีเจ้าหนี้ทั้งสิ้น 6 ราย บรรยากาศในช่วงแรก บอกได้ว่าประหวั่นพรั่นพรึง แต่เราก็มาขยันเติมความแข็งแกร่งเอาแถวๆหน้าเว็บนี้ โอ้ย...ย ของเรานี่สิวๆ คนอื่นเค้าขนาดสิวหัวช้าง แหะ แหะ (ตอนนี้พูดได้ แต่ตอนใหม่ๆ ตอนจะรับโทรศัพท์เจ้าหนี้นี่ ต้องเดินออกไปคุยที่ปลอดคน หายใจลึกๆ กระดาษปากกาพร้อม ผ่านไปปีนิดๆ หนี้ใบสุดท้ายก็ปิดลงในเดือนพฤศจิกา 54 รวดเร็วจริงๆ

สรุปยอดหนี้ ณ วันหยุดจ่าย กันยายน 2553 จากน้อยไปหามาก

1. City ReadyCredit ยอด 39,549.22
2. KTC ยอด 109,590.95
3. CTIMB ยอด 128,986.42
4. Citi Advance ยอด 141,161.26
5. SCB Speedy Loan ยอด 167,949.68
6. TMB ยอด 233,271.06

รวมแล้วประมาณ 820,508.59 บาท

ทั้งนี้ทั้งนั้น นอกจากหนี้ข้างดังกล่าวแล้ว daijung ยังมีหนี้ผ่อนบ้าน กับผ่อนรถอยู่ ณ ตอนนั้นและมีบัตรฮ่องกงแบงค์ กับบัตรกดเงินของ UOB ซึ่งยอดหนี้ไม่สูง ที่ถูกคือควรจะหยุดสองรายการนี้ด้วย เพราะว่าไม่งั้นจะเก็บเงินไม่ได้ แต่ daijung เลือกขอเก็บไว้ก่อน ด้วยเหตุผลส่วนตัวว่า ต่อไปการทำบัตรของเราจะยากขึ้น และจำนวนหนี้ในบัตรก็ไม่สูงมาก ปิดไหวแน่ๆ แม้จะตกงาน (แต่พอจะมีเงินเหลือเก็บบ้าง) ส่วนรถเป็นเรื่องที่ตกลงกันลำบากระหว่างบุพการี เลยจำยอมกัดฟันจ่าย

แต่โชคดี ตกงานไม่เท่าไหร่ งานใหม่ก็วิ่งมาชน ที่นึกว่าจะม้วยมรณา ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด งานใหม่ไปไกลบ้าน ไกลครอบครัว แต่ว่าเราประหยัดได้ ไม่มีรายจ่ายเลย และเก็บเงินปิดหนี้ได้แน่นอน มกรา 54 การเดินทางไกล ทำงานต่างแดนก็เริ่มขึ้น หลักๆคือ ใช้หนี้ อดทนและทนอด

หนี้เจ้าแรกที่ปิดสำเร็จ คือ
Citi Ready credit ปิดในเดือนมีนา 54 ยอดสุดท้ายที่เรียกเก็บคือ 45,415.32 เจรจาขอปิดที่ 32,000 จังหวะมีเงิน และคุยกันง่าย รีบปิดโดยไวเมื่อกลับมาบ้าน สร้างกำลังใจไปทำงานต่อ

รายที่สองปิดสำเร็จในเดือนเมษา 54 ติดๆกัน คือ
Citi Advance ยอดสุดท้ายที่เรียกเก็บคือ 174,540.68 เจรจาขอปิดแบบว่ามีเงินเหลือแค่นี้จริงๆ คือ 80,000 บาท สงกรานต์ปีที่ผ่านมา ปลดหนี้ไปสอง

แต่ไม่วายก่อนกลับไปทำงานอีก หมายก็มาถึงบ้านของ TMB แต่ก็ไม่ได้ตกใจมาก เพราะกะไว้แล้วว่ามาแน่ เพราะเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่สุด และเค้าคงไม่รอนาน และก็จริงๆ ก่อนไปศาล เจรจายากเหลือหลาย สุดท้ายก็ปล่อย แต่ให้พี่เขยที่เป็นทนายไปศาลให้ แต่อย่างที่พี่นกฯ และพี่ๆคนอื่นบอกก็คือ ถ้าแน่ใจว่าจะจ่ายหนี้ตามสัญญาประนีประนอมยอมความได้หมดแน่ๆ ก็ทำ ถ้าไม่แน่ใจ อย่าทำ แต่อันนี้น้องไดแน่ใจว่าจ่ายได้ เลยตกลงตามสัญญาประนีประนอม แต่ต้องขอบอกว่าคุยยากมาก และสำนักงานที่ทำหน้้าที่ทวงก็สุดจะทน ขนาดว่าพิพากษาแล้ว จ่ายหนี้ตามคำพิพิากษาก่อนเวลาที่คำพิพากษากำหนดยังหน้าด้านมาทวงก่อน และมาทวงกับคนที่บ้าน ในเมื่อเราไม่ผิดนัดแล้วมากวนความสงบกันแบบนี้ สำนักกฎหมายนั้นเลยได้รับการจัดเต็มจากน้องได ด่าทางไกลไม่พอ เราร่อนจดหมายทั่วสารทิศ ตั้งแต่ธนาคารแห่งประเทศไทย ธนาคารทหารไทยสำนักงานใหญ่หน่วยที่รับเรื่องร้องเรียน สำนักงานคุ้มครอง แล้วก็ส่งไปให้หัวหน้าสำนักฯอ่านด้วย อิ่มรึเปล่าไม่ทราบ แต่ธนาคารทหารไทยต้องโทรมาขอโทษ และขอร้องว่ากรุณาอย่าดำเนินการทางกฎหมาย อิอิ เราเป็นหนี้ เราใช้แน่ แต่นี่เรื่องเก่าจบแล้ว เรากำลังเริ่มเรื่องใหม่กันอยู่ แล้วจะมาอินเรื่องเก่า โทรทวงก่อนเวลาจ่ายหนี้ แถมทวงคนในบ้านที่ไม่รู้เรื่อง เรื่องไม่มี ก็อยากให้มี เราก็เลยจัดเต็มชุดใหญ่ สองหน้ากระดาษ A4 อย่างน้อยจะได้รู้กันบ้างว่า ถึงเป็นหนี้ ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องเป็นเบี้ยล่างใคร และไม่ยอมให้ใครมาหยามกันเกินไป ตอนนี้ยังจ่าย TMB ตามปกติเดือนละไม่กี่พัน โทษฐานคุยยาก แถมหาใครมาดูแลลูกค้าและทำนิสัยแย่ๆ งั้นรอไป เงินก้อนมี แต่รอเบี้ยหัวแตกไปก่อนนะ ฉันปิดเจ้าอื่นที่เค้าคุยกับฉันเหมือนคนคุยกันหน่อย ส่วนที่โทรมาแล้วคุยกับฉันไม่รู้เรื่อง เพราะไม่ได้คุยภาษาคน รอไป พอใจเมื่อไหร่ จะปิดเงินก้อนให้

ที่มาพร้อมๆกันอีกเจ้ากับหมายฯ คือ CTIMB อันนี้มาแบบนิ่มๆ คุยดี ข้อเสนอใช้ได้ และเราจ่ายได้ ตกลงปิดกัน 90,000 จากยอดเรียกเก็บสุดท้ายไปไกลแสนห้ากว่าๆ และให้ผ่อน 5 เดือน เดือนละ 18,000 ปิดงวดสุดท้ายเดือนกันยา 54 หมดไปอีกเจ้า ตัวเบา แถมคนดูแลบัญชีโทรมาขอบคุณในความกรุณาที่ยอมชำระหนี้จดเสร็จ

ค่อยมีกำลังใจหน่อย

เหลืออีก 2 เจ้า พร้อมๆกับรถผ่อนหมดในเดือนตุลา
เมื่อทุกอย่างพร้อม คือ ขายรถเรียบร้อย ได้เงินมา เราก็คุยปิดพร้อมกันเลย แต่หมายของ KTC มาเร็วไปนิดหน่อย แต่ก็ยอมคุย

SCB ยอดเรียกเก็บสุดท้าย 222,209.11 ปิดที่ 168,000 สำนักงานที่ดูแลโทรหาเรื่อยๆ แต่คุยกันดีดี จบกันเรียบร้อย

KTC เนื่องจากหมายมาแล้ว ทำอะไรไม่ได้มาก ยอดฟ้อง 147,739 คุยกันจนเหนื่่อยลดได้แค่เท่ากับเงินต้นตอนหยุดจ่าย และตอนนั้นก็มีเงินแล้วคิดว่ารีบปิดให้เป็นศรีแก่ชีวิตก่อนปีใหม่จะดีกว่าดังนั้นยอด 109,600 จึงเป็นยอดปิดสุดท้ายกับ KTC เดือนธันวา 54

ถึงหนี้ในชีวิตทั้งหมดจะยังไม่หมด แต่ตอนนี้หนี้ที่มีก็ควบคุมได้ ตอนนี้มีเงินเก็บอีกก้อนและกำลังรอน้องโบจากบริษัท ถ้าน้องโบออก UOB กับ HSBC ที่ตอนนี้จ่ายปกติดี ก็จะปิดซะ จบสิ้นกัน

สำหรับยอด UOB ตอนนี้ยอด 54,xxx ส่วน HSBC ยอด 68,xxx ก็จบๆกันไปกับบรรดาเจ้าหนี้ที่รักทั้งหลาย

ตอนนี้บริหารชีวิตด้วยเงินสด จัดทำบัญชีรายรับรายจ่าย (เงินเก็บถือเป็นรายจ่ายด้วย) คือ ต้องเอาไปเก็บด้วย เหลือแล้วค่อยใช้ ชีวิตดีขึ้นเยอะ สบายใจขึ้นเยอะกับเรื่องหนี้ๆ ของตัวเอง กลางปีนี้วางแผนจะรีไฟแนนซ์บ้าน ขอดอกต่ำๆกว่านี้หน่อยกับธนาคารเดิม เพราะดอกเบี้ยบ้าน ลอยละล่องแล้ว

วินัยในการใช้ชีวิต และเงินทองสำคัญมาก ที่ผ่านมาเราไม่ระวัง ถือว่าครั้งนี้เป็นบทเรียนที่ดี แต่จะให้ดี อย่าให้ใครต้องให้ใครมาวนเวียนในวงจรอุบาทก์แบบเราจะดีที่สุดค่ะ

เป็นกำลังใจให้ผู้ที่ตั้งอกตั้งใจปลดหนี้ ไดจังเคยคิดว่าจะเป็นหนี้ตลอดชีวิต ไม่มีทางได้ผุดได้เกิด แต่ตอนนี้เราทำได้แล้ว รู้สึกเชิดหน้ามองโลกได้หน่อย หลังจากก้มหน้ามองดินหาเศษเงินหล่นมานาน

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป มีสติจะได้ไม่เสียสตางค์นะคะ
และถ้าคิดจะใช้เงิน หาเงินให้ได้ก่อน คือ ทำงานหาเงินมาให้ได้ก่อนจะใช้เงินนะคะ

ขอแสดงความยินดีกับคุณ daijung ด้วยนะคะ และขอบคุณมากๆ ที่นำประสบการณ์ปลดหนี้

มาแชร์ให้อ่านเป็นข้อมูลในการปิดหนี้ตามแนวทางของชมรม...

ขออวยพรให้คุณ daijung ประสบความสำเร็จทุกๆเรื่อง ตามที่ใจปราถนานะคะ...

ยินดีด้วยครับ กับคุณ เป็ดน้อย..”.ไดจัง” ที่สามารถจบหนี้ได้เร็วมากๆ

ผมเป็นรุ่นน้องวัยกำดัด...ที่คลานตามหลังคุณมา เป็นรุ่น...”มีนา 54”รุ่นนี้ก็มีหลายคนนะ แต่หลงทาง

กลับเข้ามาไม่ได้ซะเยอะ...555 ได้อ่านเรื่องราวของคุณมาตั้งแต่แรกๆแล้ว

ขอบคุณนะที่มาเล่าให้ฟัง...

จะได้เป็นกำลังใจให้น้องๆรุ่นต่อๆไปด้วย


ผมเองปิดไปได้ เจ็ด..จากสิบสาม เหลือหินๆ สามรายการ..KTC สองใบ แสนห้า...อันนี้หนักพอได้เลย..

.กับ อิอร....แปดหมื่นเศษ..นอกนั้น จิ๊บๆ....

โดนไปหนึ่งหมาย...ซิตี้...เคลียร์แล้วก่อนนัดสอง....หนี้รวม แปด.....ตอนหยุด

ไดจัง...พี่บัวดีใจด้วยค่ะ ที่หมดหนี้ได้เร็วกว่าที่คิด
นึกๆถึงฟามหลังแล้วก็ฮา ฮา เน๊อะ...
ใหม่ๆ โดนสมาชิก โดนพี่ๆ เพื่อนๆ ดุบ้าง ปลอบบ้าง เอ็ดบ้าง เพราะตอนนั้นน้องได เป็นเหย็งๆ จริงๆ
พี่บัวว่าดีนะ...ตั้งแต่กลัว จนมากล้า และรู้จักป้องกันสิทธิ์ของตัวเอง
เจ้าหนี้คุยดี ก็มีเยอะค่ะ เขาก็อยากให้จบ และจากกันไปด้วยดี...
หันไปดูข้างหลังอีกที หนี้เรามัน "สิว สิว" จริงๆ อิ...อิ...
เป็นหนี้ทำให้เรารู้จักคุณค่าในตัวเองค่ะ ทำให้เราระมัดระวังในการใช้ชีวิต
คิดไปแล้ว...เป็นหนี้ก็ให้บทเรียนอะไรมากมาย

ไดจังยังทำงานที่เดิมไหม?
แล้วสุขภาพหล่ะ เป็นไงบ้าง แข็งแรงดีหรือยัง
หรือหมดหนี้แล้ว โรคภัยก็พลอยหายไปด้วย
รักษาสุขภาพและดูแลตัวเอง ดูแลคนข้างๆ
พี่บัวดีใจที่ไดจัง ได้เดินมาจนถึงปลายอุโมงค์ และพบกับแสงสว่าง...
ดีใจด้วยค่ะ แม่เป็ดน้อย...(พี่เหนอ จำแม่นจริงๆ Profile เดิมของไดจังเป็นเป็ดน้อย)

ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ โดยเฉพาะพี่สาวใจดี เรียกได้ว่าเป็นไอดอลของน้องได ตอนมีงานสัญจรจัดที่ใกล้ๆเขาสามมุก น้องไดพาทั้งบ้านไปฟัง เพื่อความเข้าใจ ตอนนั้นบอกตามตรงว่าปอดแหก

สามีถามว่าทำไมเป็นหนี้เยอะขนาดนี้ โห....น้ำตาไหล ตอบยังไงหล่ะ กรอกยาลงท้องซะงั้น แต่ยมบาลบอกแกต้องไปใช้หนี้ก่อน ไม่งั้นตายไม่ได้ เลยโดนเตะโด่งกลับมา แต่พอครอบครัวเข้าใจ จากการไปสัมนาวันนั้น ทุกคนเข้าใจ ให้กำลังใจ เลยรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยค่ะ (แม้จะยังใช้หนี้ไม่หมดเลย)

คุณปูเป้ ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับดอกไม้ สวยมากๆค่ะ สีโอโรสเหมือนสีดอกไม้วันแต่งงาน อิอิ ขอให้พรของคุณปูเป้ที่ให้น้องได ได้รับกลับเช่นกันเอาแบบคุณร้อยเลยค่ะ

คุณ devil angel พยายามเข้านะคะ ครึ่งทางแล้ว สู้ค่ะ เอาใจช่วย ปีนีี่้ถ้าตั้งใจ หมดแน่ๆค่ะ

สำหรับพี่บัวใจดีกับน้องไดตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ ส่วนพี่ๆคนอื่นๆ มิเป็นไรค่ะ โดนอัดบ้าง ปลอบบ้างเป็นเรื่องปกติค่ะ สำหรับเด็กหัดใหม่ แหย๊งๆ ตัดสินใจไม่ได้ คิดไม่จบ กลัวนั่น กลัวนี่ ต้องรับความจริงให้ได้ ถ้าจะกลัว ก็กลัวซะให้จบ แล้วต้องไปต่อให้ได้ ทำในสิ่งที่ต้องทำ คำแนะนำมีมากมาย เยอะแยะ อ่านเข้าไป สร้างภูมิให้ตัวเอง อ้อนวอนให้ใครสงสาร ไม่มีหรอกค่ะ ล้มแล้วก็ต้องลุก เราไม่ได้เป็นควายจะได้จมปลักกับความทุกข์ใช่มั้ยคะ ต้องขอบคุณความทุกข์ค่ะ ที่ทำให้เราเข้มแข็ง

เหมือนที่ในหลวงบอกท่านดร.สุเมธว่า เหล็กจะแข็งแกร่งต้องผ่านการตี และเผาจนร้อนไม่รู้กี่ครั้งกว่าจะงามสวยและแข็งแกร่ง เชื่อว่าคนเราก็เหมือนกันค่ะ ถ้าชีวิตนี้ไม่เคยร้องไห้ จะรู้ได้ยังไงว่าความสุขมันเป็นยังไง วันนี้โล่งใจค่ะที่ผ่านมันมาได้ ข้อดีอีกข้อของการเป็นหนี้คือ น้องไดผอมลงเยอะเชียวค่ะ เพราะอดๆอยากๆ ถึงอยาก ก็ต้องอด 55555 ผอมหน้าเรียวกันเลยทีเดียว แต่จะให้ดี ลดน้ำหนักวิธีอื่น ที่ดีกว่าเป็นหนี้จะดีกว่าค่ะ อิอิ

ตอบพี่บัวนะคะ ตอนนี้ยังทำงานที่เดิมค่ะ แต่ย้ายจากในป่ามาอยู่เมืองหลวง ตอนนี้น้องไดก็กำลังจะจากลาที่นั่นแล้วเช่นกันค่ะ คือ ปัญหามันเกิดจากความไม่เป็นธรรมของนายจ้างค่ะ (แม้จะรั้งไว้ ก็ไม่มีประโยชน์แล้วค่ะ เพราะก่อนหน้านี้ เราทุ่มใจ พอดีเค้าไม่อินกับเรา จบค่ะ) สิ้นมีนานี้น้องไดอาจจะตกงานอีกครั้ง แหะ แหะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ งานใหม่กำลังหาอยู่ เงินที่จะปิดหนี้สองเจ้าของ HSBC กับ UOB จริงๆ มีแล้ว แต่ว่าอยากเก็บไว้ทำทุนก่อน รอน้องโบว์แล้วเอาน้องโบว์จ่ายดีกว่าค่ะ แต่ถ้าหางานใหม่ไม่ได้จริงๆ กะว่าจะรับเป็น freelance ทำงานแปลอยู่ที่บ้านค่ะ แต่ถ้าได้น้องไดจะต้องออกไปผจญภัยอีกครั้งค่ะ ณ ต่างแดน (อีกแล้วค่ะ) คงจะได้มาอัพเดทกันอีกครั้งว่าสายลมจะพัดน้องไดไปตกที่ไหน

สุขภาพตอนนี้ดีขึ้นค่ะ ได้ไปอยู่ป่า อากาศดี ไร้มลพิษ ผนวกกับเรามีเป้าหมาย คือ การปลดหนี้ เราเลยมีแรงขับเคลื่อนชีวิต เป็นตัวกระตุ้น ให้อดทน แม้ว่าทุกครั้งที่กลับบ้าน เปิดโทรศัพท์เมื่อไหร่ เจ้าหนี้จะโทรหาเมื่อนั้นก็ตาม ตอนนี้อย่างน้อยความดันขนาดเลือดกำเดาไหลก็ไม่เป็นแล้ว ไมเกรนก็หายไปเลย อาการ depression ก็หายค่อนข้างดีเชียวค่ะ เพราะว่าได้ระเบิดพลังไป ไม่เก็บไว้กับตัวค่ะ คือ เจ้าหนี้มาร้าย เราก็ร้ายค่ะ กวนกันไปมา มาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านบ่อยๆ เราเลยแจ้งยามไว้ ถ้าใครมาบ้านนี้ขี่มอเตอร์ไซด์ให้ขี่จักรยานมาดูด้วย ถ้าเห็นท่าไม่ดี แจ้งตำรวจเลย ถึงตอนนี้หน้าที่เคยบาง บอกได้เลยว่าหนาเชียวค่ะ 555555 เพื่อนบ้านจะรู้ว่าเราเป็นหนี้ ก็ไม่สนใจค่ะ เพราะไม่รู้จะทำหน้าใหญ่ไปทำไม ประกาศขายบ้านจนบัดนี้ ยังไม่มีใครมาซื้อเลย แหะ แหะ แต่ก็ผ่อนกันไปค่ะ พ่อบ้านเค้าช่วยเรื่องนี้ค่ะ ต้องขอบคุณเค้าที่เข้าใจค่ะ และบุพการีที่บ้าน ที่ในที่สุดก็ยอมให้ขายรถซะ จะได้ปิดๆหนี้ให้หมดโดยไว ชีวิตเราต้องก้าวต่อไปค่ะ อย่าให้เรื่องหนี้ๆ อันเป็นความผิดพลาดในอดีตมาทำร้ายปัจจุบันของเรา

พี่บัวคงจะงงๆ ทำไมน้องมันเปลี่ยนเป็นคนละคนขนาดนี้ จากที่แหย๊งซะจนน่าถีบ (คิดย้อนกลับไป นึกถึงตัวเองตอนนั้น แล้วรู้สึกงั้นจริงๆค่ะ) ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ เราจัดการชีวิตของเราใหม่ เราจะไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างใครอีก (แม้แต่นายจ้าง) เราฝึกที่จะไม่มีซะบ้าง เริ่มจากไม่มีรถค่ะ ดีเลยเพราะไม่มีค่าใช้จ่ายเรื่องน้ำมันรถ เอาเงินเก็บเข้าแบงค์ได้อีก ขายรถใช้หนี้แล้วยังมีเงินเหลือเราก็เอามาเก็บอีก ข้าวปลา กินสักวันละมื้อ สองมื้อ ก็ประหยัดด้วยค่ะ (คือ ค้นพบว่าน้องไดกินงานเป็นอาหารได้ ทำงานจนอิ่ม ไม่หิวเลยค่ะ) ทุกอย่างตอนนี้เงินสดเท่านั้นค่ะ ถ้าไม่มี ก็ไม่ต้องซื้อค่ะ (มีบ้างที่นานๆจะให้รางวัลตัวเองด้วย และครอบครัวด้วยค่ะ อย่างพากันไปกินของดีดีบ้าง)

พี่บัวและพี่ๆคนอื่นๆ รวมทั้งสมาชิกก็เช่นกันนะคะ ดูแลสุขภาพร่างกาย และสุขภาพใจค่ะ ใจสู้ เราก็ผ่านอะไรๆไปได้ค่ะ พอมองย้อนกลับมา มันก็ไม่ได้หนักหนาอย่างที่คิด เพียงแต่เราต้องยอมเจ็บแล้วจบ ดีกว่าเจ็บไปเรื่อยๆ แบบอกกลัดหนอง อย่างไหนจะเจ็บกว่ากันคะ ชีวิตเป็นของเรา เราเลือกได้ว่าจะให้เป็นอย่างไร

ที่ผ่านมา เราเป็นหนี้เพราะเรา "เกิน" คำว่า "พอดี" ถ้าเรา "พอดี" เราก็จะไม่เป็นหนี้ค่ะ

สุขสันต์วันปีใหม่จีนค่ะ ชิวอิกนี้ ไปเที่ยวไหนกันบ้างคะ

ได้อ่านแล้ว..ซึ้งนะ...กับชีวิตหนึ่ง...กับการต่อสู้...

ขอบคุณสวรรค์...ที่ให้โอกาสพวกเรา....

ให้ได้มาเจอทีี่่นี่ .....ได้พานพบเพื่ิอนดีๆ

นี่คือ"หนทางแห่งความรอด...!!!!!"

เวลาทุกข์ใจมากๆ ชอบคิดแบบว่า "เออ...เข้ามาเลย เข้ามา เอาให้มันสิ้นเวรสิ้นกรรมไปเลยชาตินี้ ชาติหน้าอย่าได้เจอะ ได้เจออีก"
พระที่นับถือบอกว่า "กระท้อนจะหวาน ต้องผ่านการทุบ"
แต่ทำใจให้ยอมรับความจริง มันเป็นแบบนี้ ต้องเดินกันต่อไป
อดีตเป็นสิ่งที่ไม่หวนคืน แก้ไขไม่ได้ อนาคตมันก็ยังเป็นเพียงภาพฝัน
แต่ "ปัจจุบัน" คือสิ่งที่เรากำลังเป็น และดำเนินอยู่
ขอทำวันนี้ให้ดีที่สุด ก็เพียงพอแล้ว
ปล.อย่าทุบกรูบ่อยๆนะ...กรูเจ็บบบบบ ---

ดีใจกับน้องกระท้อน เอ๊ย...น้องไดจัง อีกครั้งด้วยใจจริง

ตลกจริงอะไรจริงพี่กอบัว ยังขำไม่สร่าง (คล้ายๆ สวยไม่สร่างนะคะ)

ชอบตกที่ อย่าทุบกรูบ่อย กรูเจ็บ อิอิ แม่นแล้ว เจ็บมากๆ กรูทุบกลับ อย่าว่ากรูนะเว้ยเฮ้ย.ย

เช้านี้ตื่นเช้าค่ะ วันนี้จะไปสอบ สมััครงานใหม่ไว้ เค้าเรียกให้ไปสอบ มีคิวตอนบ่ายค่ะ แต่รีบตื่นตัวแต่เช้า ยืดเส้น ยืดสาย สมองจะได้โปร่งๆ