ร้อง ผจก.ออมสิน โกง40ล้าน! ที่วังทอง หลอกชาวบ้านกู้เผื่อ หนีหายล่องหน

ที่มา อ่านข่าวต่อได้ที่: hxxp://www.thairath.co.th/content/854282

ชาวบ้านก็หลงเชื่อได้เนอะ กู้ในชื่อตัวเองแท้ๆ แต่ไปแบ่งให้เขาตั้งครึ่งนึง

สมัยก่อนปี 2540 ก่อนต้มยำกุ้งเขาทำกันนะลักษณะนี้ เจ้าหน้าที่สินเชื่อธนาคารที่ทำเรื่องอนุมัติปล่อยกู้ให้เจ้าของโครงการหมู่บ้านจัดสรร เจ้าของโครงการฯเมื่อเงินกู้ได้รับการอนุมัติ จะให้บ้านแก่เจ้าหน้าที่ที่ปล่อยกู้เลยอย่างน้อย 1 หลัง เป็นต้น ตอนนั้นสินเขื่อโตมาก ปล่อยกู้กันสะบั้น อิฐหินดินปูนเหล็กเฟื้องฟูมาก สุดท้ายฟองสบู่แตก บ้านจัดสรรขายไม่ออก แบงค์ก็ล้มเพราะปล่อยกู้สูงกว่าราคาทรัพย์ที่เอามาวาง

ส่วนบริษัทเงินทุนและหลักทรัพย์ สมัยนั้นเขายังให้รวมกันได้อยู่ ก็ระดมเงินฝากมาปล่อยกู้เพื่อเอาเงินมาซื้อหุ้นตัวเอง และหุ้นตลาดบางตัวโดยปั่นให้ราคาสูงๆ พอถึงจุดก็เทขายเอาเงินมากลบหนี้กับดอกเบี้ยที่กู้ รายได้ดอกเบี้ยรับเอย ราคาหุ้นบริษัทเองก็พุ่งขึ้น และอัตราการหมุนของเงินก็ดูสูง ตัวเลขผลประกอบการเลยดูดีไม่ีมีหนี้เสีย (ก็กู้ตัวเองจะเบี้ยวตัวเองได้ไง)

หนักข้อเข้าอยากหมุนเยอะๆขึ้นไปอีก ก็กู้จากเมืองนอกมันซะเลยเพราะดอกเบี้ยถูกกว่า แค่กู้เมืองนอกมาฝากเฉยๆ ก็ได้กำไรส่วนต่างแล้ว ครั้งแล้วครั้งเล่าพอถึงจุดหนึ่งก็โพละ เพราะราคาหุ้นมันไม่มีพื้นฐานที่เป็นรายได้จากการดำเนินกิจการจริงๆ เอาทุกอย่างไปผูกไว้กับราคาหุ้นตัวเอง พอคนเริ่มถอนเงิน ก็เริ่มไม่มีเงินไปปั่นหุ้นตัวเอง ราคาก็ลงอย่างรวดเร็วลุกลามทั้งกระดาน เงินทุนที่กู้มาก็ต้องส่งชำระต่างประเทศ เงินก็ไหลออกสุทธิ ผันผวน ค่าเงินถูกเกร็งกำไร จนเป็นวิกฤติต้มยำกุ้งในที่สุด และเป็นที่มาให้ธนาคารแห่งประเทศไทย และกลต. จึงเห็นชอบให้แยกกิจการเงินทุน(รับฝากเงิน/ให้กู้เงิน) ออกจากกิจการหลักทรัพย์(ซื้อขายหลักทรัพย์/กองทุน) ออกจากกันโดยสิ้นเชิง

มาบ่นให้ฟังเพื่อจะบอกว่าธนาคารเอย บริษัทบริหารสินทรัพย์เอย สำนักงานทวงหนี้เลย เหล่าพนักงาน/เจ้าหน้าที่ที่ดำเนินการแทนนิติบุคคลเหล่านี้ เขาก็คือมนุษย์เหมือนกับเรา ต้องการปัจจัยในการดำรงชีวิต ต้องการเงิน ต้องกินข้าว ต้องมีบ้าน เจ็บป่วยต้องรักษา มีครอบครับต้องดูแลเหมือนๆกับเรา เขาก็ต้องทำงานของเขาเพื่อปัจจัยเหล่านี้เหมือนๆกับเราที่ต้องทำงานหาเงินมาใช้หนี้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่าได้กลัว ให้เขาทำหน้าที่ของเขา(ตราบเท่าที่ไม่ได้ละเมิดสิทธิของเรา) รับโทรศัพท์เขาบ้างเพราะเป็นผลงานเขา ไม่งั้นเขาก็จะต้องดิ้นรนกระหน่ำโทร ไปที่บ้านบ้าง ไปที่ทำงานบ้าง เพื่อติดต่อคุณให้ได้นั่นเองเพราะเขาถูกจ้างมาให้ทำหน้าที่เช่นนั้น เป็นต้น

ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง เขามีหน้าที่ต้องโทรตามลูกหนี้ ก็พอเข้าใจนะ
แต่ไอ้ที่โทรวันละ 5-6 สาย อันนี้ก็เกินไป

จอยพึ่งหยุดได้รอบบิลที่ 2 เจ้าอื่นก็ 3-4 วันโทรที
แต่ยูเมะโทรทุกวันๆ ละหลายๆ รอบ มันจะไม่ได้เป็นอันต้องทำงานทำการ
8 โมงเช้าโทรมาแหละ ขนาดแจ้งว่ามีประชุมทุกเช้านะ โทรมาก็รับสายไม่ได้ ก็ยังโทร
ต้องได้ด่ากันทุกเช้า