ขอจองพื้นที่เพื่อปลดหนี้เฉียดล้าน

เหน่งนนท์ เขียน:

Angsuu เขียน: พี่อังเป็นกำลังใจให้เสมอคะคุณเหน่ง และฝากความรักไปถึงเจ้าหนุ่มน้อยด้วย ตอนนี้คงโตมากแล้วซินะ...
ทุกอย่างเมื่อสติมา ปัญญาเกิด หนี้หมดอย่างถูกวิธี สู้ๆๆ พี่อัง สวยประหาร

ขอบคุณครับพี่อัง
เจ้าลูกชายสุดรักแสนซนของผมตอนนี้ก็ขวบฝ่า ๆๆๆ แล้วครับ
หลังสงกรานต์คงจะได้เจอพี่ ๆ ทุกคนนนะครับ แล้วจะมาอัพเดทสถานะต่อ

ล่าสุด เพิ่งได้ใบยืนยันหมดภาระหนี้จาก บัตรกรุงศรี กับ บัตรโฮมโปรเรียบร้อย
คงเหลือ เทสโก้, FC ผ่อนชำระอยู่, KTC รอคำตัดสินส่งมาที่บ้าน, และอีอ้อนที่เงียบอยู่ สงสัยไปซุ่มเตรียมฟ้อง

โอ...เจ้าหนุ่มน้อยขวบกว่าแล้วหรือ พี่อังก็หวังว่าหลังสงกรานต์คงได้เจอคุณเหน่งบ้าง คิดถึงเสมอ คุณเหน่งจัดการหนี้ได้เร็วเหมือนกันนะ ส่วนที่เหลือก็ค่อยๆ ทยอยไปคะ พักเดียวเดี๋ยวก็หมด ส่วนพี่อังตอนนี้ยุ่งนิดหน่อยเพราะต้องจัดระเบียบให้เจ้าหนี้เข้าแถว สิ้นปีนี้หมดเจ้าแรกที่อายัด และก็เหลืออีก 3 เจ้าที่ยังไม่ฟ้อง และใน 3 เจ้านี้ มี 2 เจ้าหมดอายุความแล้วด้วย... ส่วนจะฟ้องหรือทวงตามสบาย พี่อังจะเก็บไว้ท้ายๆ เลย เพราะยังไม่รีบร้อนอะไร สู้ๆๆๆ คะคุณเหน่ง พี่อังเป็นกำลังใจให้เสมอ
พี่อัง สวยประหาร

หลังจากตัดสินใจหยุดทำร้านและหยุดจ่ายหนี้ ก็เริ่มอ่าน ๆ ข้อมูลในเว็บ
การรับมือพวกทวงหนี้ แอบหวั่น ๆ ว่าเราจะเจอแบบไหนบ้างนะ

สภาพตอนนั้นย่ำแย่ โทรมมาก แทบไม่อยากจะทำอะไร
คิด ๆๆๆๆๆ ตลอดเวลาว่าจะเอาไงต่อดีวะเนี่ยชีวิตตู

ที่ทำงานตอนนั้นก็เพิ่งจะทำมาได้ไม่กี่เดือน เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเรามีกิจการของตัวเอง
เงินมันหมุนตลอดผ่านมือตลอดไม่เคยขาด ทำให้ประมาท
ก่อนจะทำงานที่ใหม่ก็ไม่ได้ทำงานประจำอยู่ 6 เดือน เพราะมีเงินที่ร้านมาช่วยหมุน
รับงานเป็นจ๊อบ ๆ ได้เดือนละ 3 หมื่นเป็นรายได้เสริม

พอได้งานประจำที่กำลังไปได้ดี ที่ร้านกับมีปัญหาจนต้องเลิกทำซะงั้น
เนื่องจากเราไม่เคยทำมาก่อนและเจอกับคู่ค้าที่เอาเปรียบมากเกินไป ทำให้ได้ประสบการณ์ใหม่อีกอย่างที่ซื้อมาด้วยยอดหนี้เฉียดล้าน ยังไม่รวมกับที่โดนคู่ค้าขู่จะมาฟ้องเอาอีกล้านนิด ๆ แต่จนตอนนี้ก็ยังเงียบอยู่

เอ๊ย..!!!!โฆษณาขายยาตั้งนาน

หนัง..เพิ่งฉายได้สองสามนาทีเอง...หนังไหม้อีกแล้ว..

เอ้า..ต่อเร็วๆ..อารมณ์ค้าง...

ขอยืมเงินบริษัท 1 ล้านเพื่อมาใช้หนี้บัตรเครดิต มีใครเคยทำบ้าง

หลังจากคิดว่าหยุดแน่นอน
ไปนั่งคุยกับ MD ในห้อง เพื่อคุยเรื่องที่เราจะหยุดจ่ายบัตรเครดิตและต้องมีการทวงหนี้มาถึงบริษัทแน่นอน
MD ถามว่ายอดเท่าไหร่....(เหมือนจะช่วยจ่ายหนี้ให้)....คำตอบคือ...ไม่ได้ให้ยืมเงิน

รู้สึกผิดหวังและเสียความรู็สึกนิด ๆ ก่อนจะมาร่วมงานกันคุยซธใหญ่โตดิบดีว่าช่วยได้ทุกเรื่อง
แต่ไม่เป็นไร ใครจะใจกว้างขนาดให้ยืมเงินตั้งล้านนึงเนอะคิดไปเองนี่เรา

เดินออกจากห้อง MD ไปบอกลูกน้องว่าอาจจะมีคนโทรมาทวงหนี้ที่บริษัทให้เตรียมตัวไว้

ถัดมาอีกหนึ่งวัน MD เรียกคุยในห้องอีกครั้ง คราวนี้มาแนะนำว่าเราควรจะทำยังไง
(สงสัยเมื่อคืนกลับไปคิดหนัก เลยไปหาข้อมูลมาช่วยเราซะหน่อย...)
แต่สายไปแล้วครับนาย....ผมรู้เรื่องพวกนี้จากเว็บชมรมหมดแล้ว..(คิดในใจนะ)
และตัดสินใจแล้วว่าจะไม่คุยกับท่าน MD อีกจะจบหนี้ด้วยตัวเองตามวิธีของชมรมฯ

จากนั้นมาก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ในบริษัทอีกเลย...
แต่ตอนหลังเรื่องนี้หละที่ทำให้เราและ MD ท่านนี้ตัดสินใจแยกกันเดิน..แบบไม่ต้องมองหน้ากันอีกแล้ว(เอาไว้เล่าตอนท้าย)

ตอนต่อไป... "เริ่มรับสายทวงหนี้"

หลังจากบอกยอดหนี้กับ MD แล้วถึงกับอึ้ง คงคิดยอดไม่เท่าไหร่หรอกช่วยได้อยู่แล้ว
พอบอกว่ายอดหนึ่งล้านถึงกับอึ้งและพูดออกมาว่า "เมือ่ไหร่จะหมด"
แหม ๆ เวลาท่านหอบเงินในถุงกระดาษเป็นล้าน ๆ ไปให้คนนั้นคนนี้ทำไมให้ง่ายจัง
ลูกน้องตาดำ ๆ คนเดียวยังไม่ยอมช่วยอีก...(บ่นไปงั้นหละ..)

ดีแล้วที่เขาไม่ช่วยไม่งั้นป่านนี้คงยังใช้หนี้เงินล้านหัวโตกว่าเดิม

พ.ค. 53 เริ่มหยุดจ่ายเดือนแรกก็ทวงสุภาพปกติตามสไตล์
เราก็ตอบตามสไตล์ ว่ายังไม่มี มีปัญหาเรื่องเงิน ขายของไม่ดี จะพยายามหามาจ่าย
เดือนแรกผ่านไปสบาย ๆ ยังสุภาพอยู่บ้าง มีน้ำเสียงแข็ง ๆ จากคนทวงบ้าง ช่างหัวมัน....

ปล. ตอนนนั้นภรรยากำลังตั้งท้องได้ 5 เดือนละ ได้แต่คิดว่าลูกเราจะเกิดมาลำบากเพราะเราไหมว๊าาาาา

คุณเหน่งกรุณาได้โปรดเถอะพิมพ์ยาวๆ หน่อยได้ไหมอ่านแป๊บเดียวจบแล้ว เออ...ชราเซ็ง ไม่ทันใจคนชราอย่างพี่อังเลย เป็นกำลังใจให้คะ ....เจ้าหนุ่มน้อยงอแงไหม...คิดถึงเสมอ พี่อัง สวยประหาร

เข้าเดือนที่สองชักเริ่มสงสัย
เจอคำถาม ติดขัด มีปัญหาเรื่องอะไรหรือเปล่า
ก็ตอบไปว่ามีปัญหาเรื่องเงินนั่นหละ ลงทุนแล้วเจ๊ง

เทสโก้ : โทรมาคุยกับคนที่บ้าน ถามโน่นนี่นั่นเกี่ยวกับเรา

อีอ้อน : บอกให้กดเงินที่เหลือออกมาแล้วเอาไปจ่ายขั้นต่ำ แล้วจะกดได้อีก>>อีบ้าตรูเชื่อก็โง่ละ

เจอน้องคนทวงของ 1st choice เหมือนไม่ยอมเชื่อ บอกให้เราแบ่ง ๆ ไปจ่ายให้ 1st choice บ้าง

แต่ที่หมึนมาก ๆ (หมึน = โมโห) กรุงศรีที่เริ่มชวนปรับโครงสร้างหนี้ในเดือนที่ 3
เราก็บอกไม่ปรับ เท่านั้นหละ หล่อนหลุดอารมณ์ออกมาเลยว่าเรา
ว่าเราแปลกเสนอให้ปรับก็ไม่ปรับ สงสัยคิดว่าเรามีแต่ไม่คิดจะจ่าย สอนสั่งเรายิ่งกว่าแม่อีก เลยกดตัดสายทิ้งไป และทำให้ไม่อยากจะรับสายอีกเลย

แหม...พ่อมาทีละ"เป๊ก"...ไม่ถึง"กั๊ก"ด้วยซ้ำ....

คนอ่านก็ชักจะ"หมึน" ไปด้วยแล้ว...(ภาษาบ้านใหนหว่า..บอกที..ไม่เคยได้ยินที..)

ขี้เกียจพิมพ์..ทำเป็นไฟล์mp3 ไปอัพโหลดไว้ที่ 4 share ก็ได้นะ...555

"เรื่องเล่า..หนี้..เรื่องขี้ๆของเหน่งนนท์" ดีมั๊ย...???

หลังจากเริ่มผ่านเดือนที่ 3 เข้าเดือนที่ 4 จดหมายทวงหนี้มาให้สะสมเป็นเข่ง
ก็เริ่มรับสายบ้าง ไม่รับสายบ้าง จนนาน ๆ เข้า ก็กลายเป็นไม่รับสายไปเลย
นอกจากเบอร์ที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์

ดูแลครอบครัวอย่าเดียว ช่วงนั้นก็เงินพอใช้เพราะเราหยุดจ่าย
และมีเงินพิเศษจากกงานพิเศษเข้ามา ช่วงแฟนคลอดก็เลยผ่านมาได้ด้วยดี

จนใกล้ปีใหม่ก็จะมีดทรมาบ้างประปราย
ที่หายเงียบไป นาน ๆ โทรมาครั้งนึงก็ KTC
ช่วงนี้คนที่โทรทวงจะเป็นพวก สนง.ทวงหนี้ ข้างนอก
คุยดีเราก็คุยนาน คุยไม่ดีเราก็ตัดสายทิ้ง

มีที่มาหลอกเราว่าฟ้องแล้วก็ สนง.สยามวารินทร์ ทวงของบัตรเซ็นทรัล
โทรมาบอกเราว่า ส่งจดหมายฟ้องไปที่บ้านตามทะเบียนไม่มีคนรับ ตีกลับ
(ไอ้บ้า หมายศาลที่ไหนมีตีกลับไหมเนี่ย) ให้เราโทรไปตรวจสอบที่ศาลจังหวัด เพราะยื่นฟ้องแล้ว
แถมมารยังใจดีให้เบอร์มาด้วย เราก็จดเบอร์แล้วก็ถามเลขคดีดำจากมาร มารก็สะดุดไปแป๊บนึง
สักพักมารก็ให้หมายเลขหลอก ๆ มา
แต่เรารู้ตัวแล้วว่ามารหลอกแน่ ๆ เพราะถ้าเราโดนฟ้องจริงมารจะโดนฟ้องที่ศาลอีกที่นึง ไม่ใช่ที่ศาลจังหวัด เพราะที่อำเภอเรามีศาลอยู่ด้วย

พอวางสายจากมารเราก็โทรไปที่ศาลจังหวัด เพื่อความแน่ใจอีกครั้ง แจ้งชื่อนามสกุลเขาไป
จนท.ศาลก็บอกว่าไม่มี เราไม่ได้ถูกฟ้องอะไรที่นี่ จากนั้นอ้าย สนง.สยามวารินทร์มารก็หายไปเลย
จนมาช่วงต้นปี 54 เป็นอีก สนง.หนึ่งมาทวงแต่ลดให้แค่ 5000 จาก 45000 และโดนฟ้องแล้ว
ทำยอมที่ศาลกะว่าปิดสิ้นปีนี้หรือเร็วกว่านั้นถ้าคนทวงมารมีโปรดี ๆ จะหาเงินมาปิดให้

ในระหว่างการทวงหนี้จาก สนง.ทวงข้างนอกมีที่ตกลงกันได้แค่บัตรเดียวคือโรบินสัน
และเรามีเงินพอดี คนทวงเป็นผู้หญิง ทำเรื่องให้ 50% และก็ได้อนุมัติจากเจ้าหนี้
ก็เลยจ่ายงวดเดียวจบจาก 8x,xxx จ่าย 4x,xxx
ส่วนบัตรอื่น ๆ ยอดสูงลดแล้วก็ยังสูง เงินไม่พอ ขอผ่อนก็ไม่ให้ ส่วนไอ้ยอดน้อย ๆ ก็ลดย๊ากส์ยาก
ตอนนั้นเลยตัดสิน เอาตัวเราและครอบครัวมีกินไว้ก่อน ทวงมามีก็จ่ายยังไม่มีก็รอไปก่อน

ตอนนั้นมีกำลังใจจากการอ่านประสบการณ์คนอื่นในชมรมยิ้มสู้หนี้แห่งนี้และคนที่บ้านที่เข้าใจ
เวลาคนทวงมารโทรมาที่บ้านคนที่บ้านก็จะบอกให้โทรเข้ามือถือ
เวลามารส่งคนมาที่บ้าน มารบอกว่าแบ้งก์ให้มาขอเบอร์ลูกค้า คนที่บ้านก็จะบอกให้โทรเบอร์เดิมนั่นหละ
เจอคนที่มาที่บ้างมาแบบเรียบร้อยเลยไม่ได้ออกแรงอะไรมาก แค่พูดดี ๆ เขาก็กลับไปเอง
ยังไม่เคยเจอแต่มารส่งคนมาที่ทำงาน กะว่าถ้ามาจริงจะให้ยืนตาดแดดรอหน้าอ๊อฟฟิศทั้งวันนั่นหละ
ไม่ได้อนุญาตให้มาเสือกมาเองก็รอไปละกัน

ผ่านไป 8 เดือนกับช่วงการทวงหนี้ ช่วงต้นปี 54 เริ่มเข้าสู่กระบวนการฟ้องศาล

ตั้งใจว่าจะมาต่อให้จบเรื่องไปศาล
ตั้งแต่นัดแรกที่ไปศาลครั้งแรกในชีวิต
นัดวันเดียว 3+1 คดี ยื่นคำให้การ ยอมความ
เลื่อนนัดแล้วไม่ยอมลดให้ก็เลยให้ศาลตัดสินไปเลยดีกว่า
จนกระทั่งนัดสุดท้ายที่ได้เลื่อนมาเพราะศาลน้ำท่วม

ก็ต้องดูแลคุณพ่อที่มาป่วยกระทันและอยู่ โรงพยาบาลเกือบ 2 เดือน
สุดท้ายหมอให้มาพักที่บ้าน ก่นอที่ท่านจะจากไปเมื่อปลายเดือน มีนาคมที่ผ่านมา
หลังจากเสร็จจากงานศพคุณพ่อยังมีเรื่องต้องให้จัดการอีกหลาย ก็เลยต้องขอจองพื้นที่ตรงนี้ไว้ก่อน
ถึงแม้จะไม่ทันใจ ส.ว. ทั้งหลายก็ต้องกราบขออภัยอย่างสูงไว้ ณ ที่นี้

พร้อมเมื่อไหร่จะมาร่ายาวให้ขี้เกียจอ่านกันไปเลย...รักษาสุขภาพ แข็งแรง มีเงินใช้ทุกท่านครับ

มาอ่านค่ะ แล้วสะดุดประโยคที่คุณเหน่งนนท์เข้าไปคุยกับ MD โดนใจมากค่ะ เพราะก็กำลังคิดว่าตัวเองคงต้องเข้าไปแจ้งอยู่เหมือนกัน ส่วนเรื่อง MD ไม่ช่วยคุณแหน่งนนท์นั้นก็อึ้งเหมือนกันค่ะ แต่ก็เข้าใจ MD ว่าเงินมันไม่เข้าใครออกใครค่ะ ว่าแต่คุณเหน่งนนท์ทำงานกะเค้ามากี่ปีแล้วคะ (สงสัยเข้าไปแจ้งคงไม่ช่วยเหมือนกัน) ความจริงคุณเหน่งนนท์ก็คาดหวังเหมือนกันใช่มั้ยคะ (เราก็คาดหวัง) แต่ก็ดีค่ะเค้าไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรจะได้ไม่ต้องเป็นบุญคุณกันอีกทอดนึง...สู้สู้ค่ะ...เราก็หนี้เฉียดล้านเหมือนกันค่ะ (8 แสน)..แล้วก็เพิ่งเริ่มหยุดจ่ายเดือนเนี๊ยะแหละค่ะ

[size=4 ]พี่อังขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณพ่อคุณเหน่งด้วยนะคะ....ส่วนเรื่องราวไว้พิมพ์เล่าในภายหลังก็ได้ ทำธุระให้เสร็จก่อนนะ พี่อังจะรออ่านคะ เป็นกำลังใจให้คุณเหน่งเสมอ....พี่อัง สวยประหาร [/size]

เหน่งนนท์ เขียน: ตั้งใจว่าจะมาต่อให้จบเรื่องไปศาล
ตั้งแต่นัดแรกที่ไปศาลครั้งแรกในชีวิต
นัดวันเดียว 3+1 คดี ยื่นคำให้การ ยอมความ
เลื่อนนัดแล้วไม่ยอมลดให้ก็เลยให้ศาลตัดสินไปเลยดีกว่า
จนกระทั่งนัดสุดท้ายที่ได้เลื่อนมาเพราะศาลน้ำท่วม

ก็ต้องดูแลคุณพ่อที่มาป่วยกระทันและอยู่ โรงพยาบาลเกือบ 2 เดือน
สุดท้ายหมอให้มาพักที่บ้าน ก่นอที่ท่านจะจากไปเมื่อปลายเดือน มีนาคมที่ผ่านมา
หลังจากเสร็จจากงานศพคุณพ่อยังมีเรื่องต้องให้จัดการอีกหลาย ก็เลยต้องขอจองพื้นที่ตรงนี้ไว้ก่อน
ถึงแม้จะไม่ทันใจ ส.ว. ทั้งหลายก็ต้องกราบขออภัยอย่างสูงไว้ ณ ที่นี้

พร้อมเมื่อไหร่จะมาร่ายาวให้ขี้เกียจอ่านกันไปเลย...รักษาสุขภาพ แข็งแรง มีเงินใช้ทุกท่านครับ

คุณเหน่ง...

ผมเสียใจด้วยนะ..เรื่องคุณพ่อ...ปิดปากเงียบเลย..เอา..

ว่างๆก็เข้ามาต่อนะ..แว่บๆเข้ามามั่งก็ได้..พอให้เห็นก็ยังดี...อย่าเงียบเกิน..

ขอแสดงความเสียใจย้อนหลังด้วยค่ะ กำลังใจมีให้เต็มเปี่ยมเสมอสำหรับทุก ๆ คนในที่นี้ค่ะ ยังงั้ยก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

mlek เขียน: มาอ่านค่ะ แล้วสะดุดประโยคที่คุณเหน่งนนท์เข้าไปคุยกับ MD โดนใจมากค่ะ เพราะก็กำลังคิดว่าตัวเองคงต้องเข้าไปแจ้งอยู่เหมือนกัน ส่วนเรื่อง MD ไม่ช่วยคุณแหน่งนนท์นั้นก็อึ้งเหมือนกันค่ะ แต่ก็เข้าใจ MD ว่าเงินมันไม่เข้าใครออกใครค่ะ ว่าแต่คุณเหน่งนนท์ทำงานกะเค้ามากี่ปีแล้วคะ (สงสัยเข้าไปแจ้งคงไม่ช่วยเหมือนกัน) ความจริงคุณเหน่งนนท์ก็คาดหวังเหมือนกันใช่มั้ยคะ (เราก็คาดหวัง) แต่ก็ดีค่ะเค้าไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรจะได้ไม่ต้องเป็นบุญคุณกันอีกทอดนึง...สู้สู้ค่ะ...เราก็หนี้เฉียดล้านเหมือนกันค่ะ (8 แสน)..แล้วก็เพิ่งเริ่มหยุดจ่ายเดือนเนี๊ยะแหละค่ะ

ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้ สู้ ๆ ครับ

เบื้องหลังที่เข้าไปคุยกับ MD เพราะเขาเคยพูดไว้ว่ามีปัญหาไม่ว่าจะเรื่องเงินเรื่องไรให้คุยกับเขาได้

และในวันที่ตัดสินใจเลิกกิจการและหยุดจ่ายบัตรเครดิต
เพื่อนใจดีพาไปหาหมอดูและหมอดูบอกว่า กำลังคิดจะขอความช่วยเหลือจากคน ๆ นึงอยู่ใช่ไหม ทำไมไม่ขอไปเลยล่ะ

อย่างว่าหละนะเขาผู้บริหารเจ้าของบริษัทเงินเข้าบริษัทเท่า ๆ ไหร่เรารู้เราเห็นรายได้หมดแต่รายจ่ายเขาจ่ายอะไรบ้างเราก็ไม่รู้ใต้โต๊ะบนโต๊ะเยอะแยะไปหมด
อยู่ด้วยกันใหม่โปรยยาหอมตลอด พอถึงเวลาเราขอจริง ๆ ก็งั้น ๆ ถือเป็นการวัดใจคนไปด้วย
เพราะจากนั้นใจเราใจเขามันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วครับ
แต่เขายังรักษาภาพเอาไว้บ้างว่าจะช่วยนะ ต่อรองกับเจ้าหนี้ดูเขาลดให้เท่าไหร่เหลือเท่าไหร่แล้วค่อยมาคุยกันใหม่

แต่จากวันนั้นจนวันนี้ก็ไม่เคยขอความช่วยเหลือเรื่องนี้หรือเรื่องอื่น ๆ จากที่นี่อีกเลยหละ
ขอให้จ่ายเงินเดือนเราทุกเดือนให้ตรงเวลาเราก็อยู่ได้แล้ว

และแล้วก็ถึงเวลามีเรื่องให้ต้องแยกทางกับที่นี่ไปเพราะส่วนหนึ่งมาจากเรื่องนี้หละ
เพราะหลังจากวันที่เราขอความช่วยเหลือแล้วเขาไม่ช่วยมา
เราก็ใช้วิธีหยุดจ่ายทันทีในเดือนนั้นเลย และไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ในบริษํทอีกเลย
เขาก็มีถามบ้างว่าเป็นไงตอนนี้ เราก็ตอบสั้น ๆ ว่าโอเค เวลาไปศาลก็บอกเขาไปตรง ๆ ว่าลาไปศาลทุกครั้ง
จนช่วงน้ำท่วมเรายังต้องวิ่งไปศาลที่ ตจว.อยู่เลยทั้งที่ทางออกจาก กทม. นั้นต้องอ้อม หาทางไปกลับยากมาก บ้านเราน้ำท่วมเราก็ไม่เคยเล่าโอดโอยให้ใครฟัง ในบริษัทก็ไม่เคยจะถามด้วยซ้ำ
งานของบริษัทช่วงนั้นก็โดนขัดขวางจากผู้มีอำนาจหลายอย่าง ต่างคนต่างยุ่งจนงานหลุดไปหลายอยู่
มีงานนึงที่เขาแข่งงานนี้เพื่อแย่งงานจากคนที่เขาไม่พอ ทั้งที่ได้งานมาก็ขาดทุนตลอดต้องเอาเงินงานอื่นไปโป๊ะ ก็ยังจะเอาให้ได้ สุดท้ายเราก็ไม่ได้ดู เขาก็ไม่ได้ดู เพราะเขามอบหมายให้อีกคนในบริษัทไปดูแลซึ่งคนคนนี้ก็เป็นคนเก่าที่แอนตี้ตั้งแต่เราเข้ามาแล้วมานั่งเป็นหัวหน้าเขา

จนเขาประกาศให้ยื่นซองประมูลแต่ทางเราไม่มีใครตาม ไม่มีใครตรวจสอบมารู้อีกทีก็เลยวันที่เราปิดรับไปแล้ว
เท่านั้นหละครับ เรื่องราวในอดีตทั้งหลายแหล่ผุดขึ้นมาทันที เราผิด เราพลาดตรงไหนเล็ก ๆ น้อย ๆ งอกออกมาหมด รวมทั้งมีคนเสริมเติมแต่งให้อีก
หนักสุดคือคิดว่า เราโกงบริษัท โดยการรับเงินจากคู่แข่งมาเลยไม่ยอมไปยื่นซองประมูลทั้งที่งานหลักสิบล้านที่ทำแล้วอาจจะขาดทุกสัก 5 ล้าน เทียบไม่ได้กับงานหลักร้อยล้านที่ได้มาจากเรามากมาย ส่วนคนอื่นที่ที่ผิดพลาดต้องขาดทุนเป็นหลักล้านแล้วขาดทุนล้านนนึงกับอยู่ได้อย่างสบาย

เมื่อไม่เชื่อใจเพราะเราเป็นหนี้ คงไปรับเงินจากคนอื่นมาแน่ ๆ ถึงจะยืนยันแล้วว่าเราไม่ทำแบบนั้นแน่
แต่ความไว้เนื้อเชื่อใจมันหมดไปนานแล้ว สำหรับเราและเขา

สุดท้ายเขาก็ไม่ตัดสินใจทั้งที่ใจคืออยากจะให้เราออกน่ะหละ แต่ไม่กล้าพูด ต้องถามผ่านลูกน้องที่เราสนิทด้วยมา แล้วให้ลูกน้องเราคิดว่าบริษัทควรทำอย่างไร ถ้าไม่มีเราจะอยู่กันได้ไหม

พอเราไปคุยเขาก็บอกให้เราไปคิดแทนบริษัทว่าถ้าเราเป็นบริษัทเราควรทำไง เอ่อ แล้วเราควรทำไงวะ ไม่ใช่บริษัทเราซะหน่อย

สุดท้ายเราก็โยนหินถามทางด้วยการไปถามหาใบลาออกจากน้องที่ดูแลเรื่องนี้
และยิ่งทำให้เขาคิดเยอะไปอีกว่าเรารับเงินคนอื่นมาแน่ ๆ
แต่เราก็ให้คำตอบเขาไปว่าเราไม่มีทางเลือกคนที่จะเลือกได้คือบริษัทให้ออกเราก็ต้องออก
แต่ของให้ทางบริษัทจัดการให้ออกโดยการลดพนักงานของบริษัทเอง เราไม่ผิดเราจะไม่ลาออกเอง

เขาก็เสนอจ่ายค่าตอบแทนมาให้แล้วให้เราไปดูมา...(โยนงานให้เราอีก)...ว่าเขาจะจ่ายยังไงถึงจะถูกต้องตามกฎหมายแรงงาน
แต่ยังมีคนไปเสนออีกนะว่าให้ออกเพราะมีความผิดบริษัทจะไม่ต้องจ่ายสักบาท...มันช่าง...จริง ๆ

ปล. จากเรื่องหยุดหนี้ เรื่องไปศาล กลายมาหยุดเบรกคั่นเวลาด้วยการระบายซะยืดยาว..
พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ขออนุญาตไปเลี้ยงลูกก่อนนะครับ แล้วจะมาเขียนเรื่องไปศาลในคราวหน้า

ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมนาน เลยไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหน่งบ้างค่ะ

ก่อนอื่น แก้วจ๋าขอแสดงความเสียใจกับข่าวคุณพ่อนะค่ะ



ช่วงนี้ คุณเหน่งคงรับศึกหนักหลายด้านอยู่ เมื่อไรว่างๆ สบายๆค่อยกลับ
มาเล่าอะไรดีๆ ให้เราฟังนะค่ะ มนุษย์เรา บางครั้งก็ถูก ลิขิตจากฟ้ามากำหนดชีวิต
และบ่อยครั้งที่ถูกท้าทายกับปัญหาสารพัดที่พัดกระหน่ำเข้ามา จนรู้สึกเหนื่อยล้า
ถ้าวันนี้ คุณเหนื่อย ก็หยุดพัก เอาแรงก่อน รอวันของคุณ เมื่อมรสุมผ่านไป ฟ้าจะ
สดใสเหมือนเดิมสำหรับคุณค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไปค่ะ

คุณเหน่งเล่ามาพอจะเห็นภาพค่ะ เข้าใจนะคะ ทุกอย่างแหละค่ะ ตอนยังไม่มีปัญหาอะไรๆก็ดูสวยงามทั้งเขาและเรา (ทั้งนายและเรา) แต่เมื่อไหร่ที่ตัวเรามีปัญหาแต่เป็นปัญหาที่เราคาดไม่ถึงหรือพลาดพลั้ง(ผิดไปแล้ว)นั้นก็ไม่หันไปมองเมื่อครั้งยังดีดีกันหรอกค่ะ กรณีที่เจ้านายคุณเหน่งมองว่าทุจริตหรืออะไรก็แล้วแต่นั้นให้ไปหาหลักฐานมาซิคะ...แต่ก็เอาค่ะเรื่องมันผ่านมาแล้วพูดไปหรืออธิบายอะไรไปมันก็ไม่ค่อยจะมีผลอะไรๆแล้ว(มั้ง)คะ...ตอนนี้ก็ทำใจให้สบายถ้าคิดว่าตัวเรายังดีมีฝีมือในการทำงานพระเจ้าคงไม่ใจร้ายไปกว่านี้หรอกค่ะ

...เมื่อพลาดแล้วอย่าพลาดซ้ำอีก คิดซะกว่าบทเรียนที่ผ่านมาเป็นเหมือนเกราะกำบังทำให้ตัวเรา"แกร่งขึ้น"ซิคะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ (เรายังไม่ท้อเลย) นี่เราก็ยังไม่ได้เข้าไปแจ้งให้ MD ทราบถึงเรื่องนี้เลยค่ะ ความรู้สึกมันยังไม่ใช่(ไม่ถึงเวลาพูดมั้ง)...ยังไม่ได้พูดอะไรกับใครทั้งนั้นค่ะ (ยกเว้นที่นี่) ว่าเกิดอะไรยังงั้ยกับตัวเราบ้าง รอเวลาและแก้ปัญหาของตัวเองด้วยตัวเองไปก่อนค่ะ....แงแง...ก็แอบหวังไว้เหมือนกันว่าถ้าเล่าเรื่องราวให้กับทุกๆๆๆคนในบ้าน,ที่ทำงาน,ครอบครัวแล้วขอให้พวกเค้าเข้าใจเราก็พอ ไม่ต้องยื่นเงินเข้ามาช่วยเหลือหรอกค่ะ...แค่นั้นจริงๆก็ดีใจที่สุดแล้ว....

21 พ.ค. 55 ขอบคุณพี่แก้วจ๋า ขอบคุณคุณ mlek ครับ

หลังจากก่อนปีใหม่ที่ได้ว่างงานแบบไม่ได้ตั้งตัวเท่าไหร่
ก็ถือโอกาสพักผ่อน พาครอบครัวไปเที่ยวและได้เงินก่อนมาจากเขายังใจดจ่ายให้ก่อน 1 เดือน
ส่วนเงินชดเชยที่เกลือเขาผ่อนจ่าย 4 งวดให้จนถึง 30 เม.ย. ที่ผ่านมา

ช่วงต้นเดือนมกราขณธกำลังพาครอบครัวไปหัวหินก็มีเสียงโทรศํพท์จากลูกค้าที่สนิทกันโทรมาคุย
เลยได้รู้ว่าเรากำลังว่างงาน ก็พอดีกับที่เพื่อนเขามีงานเขียนโปรแกรมที่กำลังต้องการตัวโปรแกรมเมอร์เข้าไปจัดการงานหนึ่งที่กำลังจะต้องจบงานภายใน 1 ดือนและยังหาคนช่วยอยู่

กลับจากหัวหินก็โทรไปติดต่อแต่ลูกค้ายังไม่ได้ให้คำตอบอะไร ช่วงนั้นก็เลยกลับบ้านที่ ตจว.เพื่อไปอยู่กับพ่อที่กำลังป่วยอยู่ จนปลายสัปดาห์เขาก็โทรมาให้เข้าไปทำทันทีวันนั้นเลย

ไปทำอยู่ได้ 2 วันก็ต้องรีบกลับเนื่องจากพ่ออาการทรุด ตัดสินใจพาพ่อมาตรวจและรักษาตัวที่ศิริราช

เราก็กลับไปทำงานต่อจนจบงาน ก็ทำให้มีรายได้ ค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือน พาครอบครัวให้ผ่านช่วงนั้นมาได้จนเดี๋ยวนี้

และยังรับงานนอกเอาของมาขาย รับงานติดตั้งจานดาวเทียม ลงโปรแกรม ซ่อมคอมฯ สารพัดที่จะทำได้

ล่าสุดกลางเดือน พ.ค. ยังมีสายทวงหนี้จากอีอ้อน ซึ่งคราวนี้เปลี่ยนคนใหม่เป็นผู้หญิงสูงอายุ
ที่คาดว่าจะทำมานานแล้ว และน่าจะเป็น สนง.อื่น ที่เราไม่ได้สนใจถาม
ถามแต่ชื่อ หล่อนบอกชื่อกาญจนา ก็บอกไปว่าตอนนี้ผ่อนชำระกับเจ้าอื่นอยู่ยังไม่มีเงินผ่อนอีอ้อนหรอก
ซึ่งตอนนี้เราผ่อนอยู่ 3 เจ้าจากการทำยอมที่ศาล ระยะเวลา 1 ปี 1 ราย และ 3 ปี 2 ราย รายละ 1000 บ/ด

หล่อนก็พยายามจะให้เราจ่ายเข้าไปก่อน แถมยังบอกอีกว่าขอให้จ่ายภายใน 5-6 เดือนนี้เพราะหลังจากนั้นอาจจะเปลี่ยนคนดูแล...เอ๊ะ แสดงว่าถ้าเราจ่ายช่วงนี้คนที่ได้เงินเปอร์เซ็นต์ก็คือหล่อน เลยให้เรารีบจ่าย

เราก็บอกยังไม่ไหว หล่อนก็บอกว่าไหวเท่าไหร่ เดือนละ 6000 ไหวไหมจ่ายไป 6 เดือนก็หักยอดหนี้ไป 36000 ที่เหลือจากนั้นก็ค่อยผ่อนต่อ

เราก็งงสิ แล้วผ่อนต่อกะใครแล้วหนี้จะจบเมื่อไหร่ แล้วดอกเบี้ยคิดยังไง ถามหล่อนแรก ๆ หล่อนก็ไม่ยอมตอบ
พูดวนไปวนมา เราก็เลยบอกว่าขอลด 40% ละกัน
หล่อนก็บอกว่าว่า เสียเวลา ขอไปก็ไม่ได้ เพราะหล่อนทำงานนี้มานาน ไม่เคยขอได้เลย
เราก็เลยไม่ตก หล่อนก็เลยบอกว่า งั้นที่คุยกันมายยกเลิกหมดเลยเหรอ แล้วน้ำเสียงเริ่มกวน teen
เราก็เลยบอกว่าจ่ายไม่ไหว แล้วตัดสายทิ้งไปเลย

จากวันนั้นต้นเดือนจนป่านนี้จะสิ้นเดือนหล่อนก็ยังไม่โทรมาอีกเลย รออยู่นะ คุณกาญจนาถ้าอ่านอยู่จำได้ก็โทรมาไดนะ รับสายทุกคน....

ช่วงนี้งานฟรีแลนซ์ก็ยังมีมาต่อเนื่องเรื่อย ๆ ไปยาว ๆ
และเดือนหน้าอาจจะมีข่าวดีเรื่องงานประจำ หลังจากที่เลื่อนมาจากต้น เม.ษ. ที่ตกลงกันไปแล้ว
ช่วงนี้ก็รับเงินประกันสังคมวันละ 250 บาท เป็นเวลา 180 วันอยู่ก็พอช่วยค่าใช้จ่ายไปได้บ้าง
และยังมีเพื่อนที่มีปัญหาหนี้ยังโทรมาปรึกษาเรื่องไปศาล เรื่องโดนโทรทวงถึงที่ทำงาน และปัญหาเรื่องงาน กลายเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวมันไปละ

สุดท้ายก็ยังไม่ได้เล่าประสบการณ์ไปศาล เอาไว้คราวหน้าจะมาใหม่ครับ

เธอ...เบอร์โทรฉันเธอก็มี โทรมาดิ...
เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่อง
เรื่องหัวหน้าเก่าเชี้ยๆ อย่าไปคิดถึงมัน คิดเมื่อไหร่ คันอวัยวะเบื้องล่างเมื่อนั้น
เราทำอะไร เขาทำอะไร ต่างคนต่างรู้
ช่วงนี้ถือเสียว่า พักผ่อนหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมานาน...
หมูกะทะ...นัดแล้วเธอต้องมานะยะ...
คิดถึงย่ะ...